نمایش مبدأ برای ابن صایغ، عبدالرحمن بن یوسف (قرن ۸ و ۹ق)


ابن صائِغ، عبدالرحمن بن یوسف (قرن ‌۸ و ۹ق)<br>(ملقب به زین‌الدین) خوشنویس مصری. خط را از نور وَسیمی فراگرفت و به‌سبب حرفۀ پدرش که زرگری بود به ابن صائغ مشهور شد. زندگی‌اش را به نوشتن قصائد و کتاب‌های متعدد و کتابت قرآن گذراند. بسیار هوشمند و نکته‌دان بود و لقب شیخ‌الکتّاب زمان را به خود اختصاص داده بود. رسم «شهاده» یا «اجازه» را که بیانگر رشد و رسیدن به کمال برای خطاطان است او در [[مصر]] پدید آورد. در ۸۰سالگی درگذشت و در جوشن به خاک سپرده شد و آثاری چند از او به‌جا مانده است؛ مانند: قرآنی به قلم محقق، کتیبه‌ای از [[فتح، سوره|سورۀ فتح]] بر دیوار مسجد نبوی، قرآنی به قلم [[ثلث، خط|ثلث]] و کتابی به نام ''تحفة اولی‌الالباب فی صناعةالخط و الکتاب''.<br><!--11036500-->
[[رده:خوشنویسی]]
[[رده:اشخاص و آثار]]