نمایش مبدأ برای ابن عقیل، بهاءالدین عبدالله (قاهره ۶۹۸ ـ ۷۶۹ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=بهاءالدین عبدالله بن عقیل|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابومحمد بهاءالدين عبدالله بن عبدالرحمان|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قاهره ۶۹۸ق|تاریخ مرگ=۷۶۹ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نحوی و فقیه|شغل و تخصص های دیگر=قاضی|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=شرح الفیۀ ابن مالک؛ الجامع النفیس فی مذهب الامام محمد بن ادریس؛ الذخیرة؛ ذیل بر الجامع النفیس|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابن عَقیل، بهاءالدین عبدالله (قاهره ۶۹۸ ـ ۷۶۹ق)<br>
<p>(نام کامل: ابومحمد بهاءالدين عبدالله بن عبدالرحمان) نحوی، فقیه و قاضی شافعی. نسب او به [[عقیل بن ابی طالب]] می‌رسد. ابن عقیل [[نحو]] را در [[قاهره]] نزد ابوحیان اندلسی و قرائت‌های هفت‌گانه را در محضر تقی‌الدین صائغ آموخت. در بین اساتید خود به علاء‌الدین قونوی نزدیک‌تر بود و [[فقه]]، اصول، [[ادب]]، [[منطق]] و [[تفسیر]] را نزد وی گذراند. ابن عقیل از نزدیکان [[خطیب قزوینی، محمد (موصل ۶۶۶ـ دمشق ۷۳۹ق)|خطیب قزوینی]] قاضی‌القضاة مصر بود و معلم فرزندان او شد. او علاوه‌ بر تدریس، به امر قضاوت نیز پرداخت، و نیابت خطیب قزوینی و سپس نیابت قاضی‌القضاة عزالدین ابن جماعه را به‌عهده‌ داشت. در نحو به درجه‌ای دست یافت که ابوحیان استاد وی او را داناترین نحویان دنیا خواند. </p>
<p>از آثار اوست ''شرح الفیۀ ابن مالک''؛ ''الجامع النفیس فی مذهب الامام محمد بن ادریس''؛ ''الذخیرة''؛ ''ذیل بر الجامع النفیس''.</p>
<br><!--11040400-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:دستور زبان]]