نمایش مبدأ برای ابن یونس، ابوالحسن علی ( ـ فسطاط ۳۹۹ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالحسن علی بن یونس|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=ابوالحسن علی بن عبدالرحمان صفدی|نام مستعار=مصری|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=فسطاط ۳۹۹ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=منجم و ریاضی‌دان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=الزیج الحاکمیّ الکبیر؛ کتاب غایةالانتفاع؛ کتاب الجیب؛ کتاب الظَّل؛ کتاب المَیل؛ کتاب التعدیل المحکم؛ کتاب بلوغ‌الامنیة فی ما تتعلّق بطلوع الشَّعری الیمانیة|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=اخترشناسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

یونس، ابوالحسن علی (  ـ فُسطاط ۳۹۹ق)<br>
<p>(شهرت ابوالحسن علی بن عبدالرحمان صفدی) منجم و ریاضی‌دان مصری، از بزرگ‌ترین منجمان اسلامی در [[قرون وسطا]]. پدرش مورخ و محدثی نامدار بود. در جوانی شاهد فتح مصر به دست [[فاطمیان]] و بنای شهر [[قاهره]] بود (۳۵۹ق). از ۳۶۷ تا ۳۸۶ق، در دورۀ خلافت العزیز بالله اسماعیلی، به رصدهای نجومی پرداخت و این کار را تا ۳۹۴ق ادامه داد. وی جز شهرت در علم و احکام [[نجوم]]، به شاعری نیز آوازه داشت؛ پاره‌ای از اشعار منسوب به او باقی مانده است. ابن یونس مهم‌ترین اثرش ''الزیج الحاکمیّ الکبیر'' را به نام الحاکم بامرالله، خلیفۀ فاطمی، نوشت. فصل‌های برجای‌ماندۀ این اثر ترجمه و چاپ شده است، که از آن جمله می‌توان به چاپ و ترجمۀ فرانسوی آرمان ـ پیرکوسن دو پرسوال از متنه و فهرستی مفصل از رصدهای قرون میانی به دست داده است. کسانی چون [[دالامبر، ژان لو رون (۱۷۱۷ـ۱۷۸۳)|دالامبر]]، فن براون مول، و کارل شوی این زیج را تحلیل و بررسی کرده‌اند. از دیگر آثار اوست: ''کتاب غایةالانتفاع''؛ ''کتاب الجیب''؛ ''کتاب الظَّل''؛ ''کتاب المَیل''؛ ''کتاب التعدیل المحکم''؛ ''کتاب بلوغ‌الامنیة فی ما تتعلّق بطلوع الشَّعری الیمانیة''.</p>
<br><!--11049700-->
[[رده:اخترشناسی]]
[[رده:اخترشناسی قدیم (نجوم)]]