نمایش مبدأ برای ابوسفیان، صخر بن حرب بن امیه ( ـ۳۱ق)


ابوسُفیان‌، صَخرِ بن حَرب بن امیه ( ـ۳۱ق)<br /> از سران و اشراف‌ معروف [[قریش]] در عهد [[محمد (ص) (مکه ۵۳پیش از هجرت ـ مدینه ۱۱ق)|پیامبر اسلام]] (ص)، پدر معاویه. در [[جاهلیت|عهد جاهلیت‌]] بازرگان‌ برجسته‌ای‌ بود که‌ تاجران‌ را با مال‌ خود و اموال‌ ثروتمندان‌ قریش‌ به‌ [[شام|شام‌]] و دیگر کشورها می‌فرستاد و گاهی‌ خود نیز به‌ سفرهای‌ تجاری‌ می‌رفت‌. هنگامی‌‌که‌ قریش‌ به‌ جنگ‌ با دشمنان برمی‌خاست‌، پرچم‌ سران‌ قریش‌ و فرماندهی‌ آنان‌ به او سپرده می‌شد. با ظهور اسلام،‌ به سبب‌ رقابت‌ با [[بنی هاشم، خاندان|بنی‌هاشم‌]] و نیز به خطرافتادن‌ موقعیت‌ اقتصادی‌ و سیاسی‌اش‌، به‌ دشمنی‌ با اسلام‌ و پیغمبر (ص‌) برخاست و مشرکان را در جنگ‌های‌ [[بدر، غزوه|بدر]]، [[احد، غزوه|احد]] و [[خندق، غزوه|خندق]] فرماندهی‌ کرد، اما در فتح‌ [[مکه|مکه‌]] (۸ ق) از ترس‌ جان‌، اسلام‌ آورد و از مرگ‌ نجات‌ یافت‌. پس‌ از آن‌ با مسلمانان‌ در غزوه‌های‌ [[حنین، غزوه|حُنین‌]] و طائف‌ شرکت‌ کرد. پس‌ از رحلت‌ پیغمبر (ص‌)، نخست از [[بیعت|بیعت‌]] با [[ابوبکر]] سر باز زد، اما ابوبکر با دادن‌ اموالی‌ به‌ وی‌ و نیز ابلاغ‌ فرماندهی‌ یکی‌ از لشکرهای‌ شام‌ برای‌ فرزندش،‌ معاویه، او را به‌ اطاعت خود درآورد. در خلافت [[عثمان]] درگذشت.<br /> <!--11071400-->

[[Category:دین اسلام]] 
[[Category:تاریخ اسلام – دورۀ خلفای راشدین و صدر اسلام]]