نمایش مبدأ برای ابولیث صفاری، محمد بن خلف ( ـ پس از ۲۹۹ق)


ابولیث صفّاری، محمد بن خلف (  ـ پس از ۲۹۹ق)<br>
<p>(محمد بن خلف) نیای‌ امیران‌ دورۀ‌ دوم‌ [[صفاریان|سلسله‌ صفاری‌]]. از عموزادگان‌ یعقوب‌ و عمرولیث‌ بود. طاهر و یعقوب‌ بن‌ محمد او را نزد خود خوانده‌ و خواهرشان‌ را به‌ ازدواج‌ او درآوردند که‌ ثمرۀ‌ این‌ ازدواج‌، ابوجعفر احمد بود. احترام‌ او نزد طاهر و یعقوب‌ رشک‌ دیگر سران‌ دولت‌ صفاری‌ را برانگیخت‌. او در غیاب‌ امیران‌ مزبور در ۲۹۲ق مدتی‌ به‌ جانشینی‌ آن‌ها حکومت‌ سیستان‌ را برعهده‌ داشت‌. چون ضعف‌ قدرت‌ و بی‌کفایتی‌ امیران‌ صفاری‌ و اختلاف‌ در میان‌ سران‌ سپاه‌ را دید، آن‌ها را به‌ اتحاد و یگانگی‌ برای جلوگیری از زوال حکومت صفاری فراخواند. بعد از غلبۀ‌ لیث‌ بن‌ علی‌ بر سیستان‌ و اسارت‌ طاهر و یعقوب‌، ظاهراً به‌ دربار [[سبکری|سبکری‌]] در [[فارس، استان|فارس‌]] گریخت‌ و هنگام‌ غلبۀ‌ سپاه‌ خلیفه‌ بر سبکری‌ در ۲۹۹ق به‌ اسارت‌ درآمد. </p>
<br><!--11080500-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:ایران از ورود اسلام تا غزنویان]]