نمایش مبدأ برای احمد لر ( ـ۸۳۰ق)


احمد لُر (  ـ۸۳۰ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =احمد لر
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=
|تاریخ مرگ=۸۳۰ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =صوفی
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =عرفان 
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>از پیروان‌ [[استرآبادی، فضل الله (استرآباد ۷۴۰ـ نخجوان ۷۹۶ق)|فضل‌الله استرآبادی]] و از دراویش فرقۀ‌ مذهبی‌ ـ سیاسی‌ حروفیه‌ و از سرداران‌ احمد جلایری‌، فرمانروای‌ [[عراق]]. احمدِ لُر پس‌ از کشته‌شدن‌ سلطان‌ جلایری‌ در ۸۱۳ق، نزد ابومنوچهر، حاکم‌ شروان‌، رفت‌ و جزو ملازمان‌ وی‌ گردید. اما بعد از قتل‌ او به‌ [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات‌]]، پایتخت‌ [[تیموریان]]،‌ رفت‌ و در آن‌جا به‌ تقلید از فضل‌الله‌ استرآبادی‌، مؤسس‌ فرقه‌ حروفیه‌، به‌ کلاه‌دوزی‌، که‌ ظاهراً در آن‌ زمان‌ نزد حروفیان‌ از نوعی‌ تقدّس‌ برخوردار بود، مشغول‌ گردید و از نزدیکان‌ خواجه‌ عضدالدین‌، از رهبران‌ حروفیان‌ شهر هرات‌، شد و در اندک زمانی‌ با بسیاری‌ مشاهیر هرات‌ همچون‌ سید [[قاسم انوار، علی (سراب ۷۵۷ـ خرگرد ۸۳۷ق)|قاسم‌ انوار]]، معروف‌ بغدادی‌ و میر مخدوم‌ نیشابوری‌ آشنایی‌ یافت‌ و در سلک‌ درویشان‌ درآمد. احمد لُر به‌ انتقام‌ قتل‌ فضل‌الله‌ استرآبادی‌ به دست‌ میرانشاه‌ بن‌ تیمور، در۲۳ ربیع‌الثانی۸۳۰ق، هنگام‌ خروج‌ [[شاهرخ تیموری|شاهرخ‌ تیموری‌]] از جامع‌ هرات‌ او را با کارد مجروح‌ کرد و خود به دست‌ یکی‌ از همراهان‌ شاهرخ‌ به قتل‌ رسید. پس‌ از این‌ واقعه،‌ بسیاری‌ از حروفیان‌ و مخالفان‌ حکومت‌ ازجمله خواجه عضدالدین، نوادۀ فضل‌الله استرآبادی، سرکوب یا چون سید قاسم انوار، شاعر، تبعید شدند.</p>
<br><!--11137400-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فرق و مذاهب]]