نمایش مبدأ برای اسیری لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق)


اَسیریِ لاهیجی، محمد (لاهیجان ۸۳۳ـ شیراز ۹۱۲ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =محمد اسیری لاهیجی 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=لاهیجان ۸۳۳ق
|تاریخ مرگ=شیراز ۹۱۲ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=عارف
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =مفاتیح‌الاعجاز (بمبئی، ۱۳۱۲ق)؛ اسرارالشّهود (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ دیوان اشعار (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ منتخب مثنوی؛ اجازه‌نامه؛ شرح دو بیت از مثنوی (تهران، ۱۳۵۷ش)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>شاعر و عارف ایرانی. در ۸۴۹ ق به طریقت [[نوربخشیه]] پیوست و از مریدان [[نوربخش، سید محمد (قاین ۷۹۵ـ ری ۸۶۹ق)|سید محمد نوربخش]] (۷۹۵ـ۸۶۹ق) شد. خانقاهی به نام نوریه در [[شیراز، شهر|شیراز]] برآورد. در ۸۸۲ق [[حج]] گزارد و در بازگشت یک سال در شهر زبید [[یمن]] ماند. شاه [[اسماعیل صفوی اول|اسماعیل صفوی]] نزد او قرائت قرآن آموخت و بسیار او را نواخت. در آثارش تأثیر تصوف خراسان و عرفان [[ابن عربی، محیی الدین (مرسیه ۵۶۰ـ دمشق ۶۳۸ق)|ابن عربی]] مشهود است و اشعارش مضامین عرفانی و اخلاقی دارد. از آثارش: ''مفاتیح‌الاعجاز'' در شرح ''[[گلشن راز]]'' [[شبستری، شیخ محمود (شبستر ۶۸۷ـ۷۲۰ ق)|شبستری]]، که دوره‌ای کامل در بیان اصول عرفان است ([[بمبیی، شهر|بمبئی]]، ۱۳۱۲ق)؛ ''اسرارالشّهود'' که مثنوی‌ای در [[رمل، بحر|بحر رمل]]، با نکته‌ها و تمثیل‌های عرفانی است (تهران، ۱۳۶۵ش)؛ ''دیوان اشعار'' که به کوشش برات زنجانی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ ''منتخب مثنوی''؛ ''اجازه‌نامه'' که با ''دیوان'' او به چاپ رسیده است؛ ''شرح دو بیت از مثنوی'' (تهران، ۱۳۵۷ش).</p>
<br><!--11344100-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]