نمایش مبدأ برای امیری فیروزکوهی، عبدالکریم (فیروزکوه ۱۲۸۹ـ تهران ۱۳۶۳ش)

عبدالکریم امیری فیروزکوهی (فیروزکوه ۱۲۸۹ـ تهران ۱۳۶۳ش)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =عبدالکریم امیری فیروزکوهی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=امیر
|لقب=
|زادروز=فیروزکوه ۱۲۸۹ش
|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۶۳ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در مدارس سیروس، ثروت و کالج امریکایی
| شغل و تخصص اصلی =شاعر 
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =دیوان اشعار 
|خویشاوندان سرشناس = امیربانو کریمی (دختر)؛ علی مصفا (نوه)؛ مظاهر مصفا (داماد)
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده:11519200- 2.jpg|جایگزین=امیری فیروزکوهی|بندانگشتی|امیری فیروزکوهی]]
(تخلّص: امیر) شاعر ایرانی. پدرش، سیّدمصطفی‌قلی منتظم‌الدّوله، از رجال دورۀ پایانی قاجار بود. اما بسیار زود پدر را از دست داد. در تهران، دورۀ مدارس جدید زمانه (سیروس، ثروت و کالج امریکایی) را گذراند. اما بسیار زود به آموختن ادبیات عربی و فلسفۀ اسلامی روی آورد. از اواخر دورۀ رضاشاهی در صفِ شاعران سنت‌گرای معاصر نام و آوازه‌ای یافت. 

امیری فیروزکوهی در قصیده بیشتر به شیوه‌ای بینابین سبک خراسانی و سبک عراقی، به‌ویژۀ شعرهای [[خاقانی شروانی]]، توجه دارد. اما بخش عمده‌ای از غزل‌های او در پیروی از سبک هندی، که خود آن را اصفهانی می‌نامید، سروده شده است. او به این سبک، به‌ویژه آثار [[صایب تبریزی، محمدعلی (تبریز ۱۰۱۰ـ اصفهان ۱۰۸۷ق)|صائب تبریزی]] علاقۀ فراوانی داشت و در کنارِ زین‌العابدین مؤتمن ازجملۀ نخستین کسانی بود که پس از حدود دو قرن بی‌توجهی به شیوۀ هندی،&nbsp;در ایران، به آن&nbsp;روی آوردند و در این زمینه آثاری تألیف کردند. امیری در شناسایی و نشر آثار صائب تبریزی سهم عمده‌ای داشت. ''دیوان اشعار'' (تهران، ۲ جلد، ۱۳۵۴) او نشر یافته است. 

وی به‌دلیل توانایی ادبی و مطالعاتش در ادب کهن فارسی و عربی، اغلب، مورد ستایش گروهی از ادیبان و شاعران عصر خویش قرار گرفته است. اما نفوذ شعر او در میان خوانندگان عام‌تر ادبی از حد معیّنی فراتر نرفته است. امیری نیمی از سال را در تهران و نیمی دیگر را در سیمین‌دشتِ فیروزکوه می‌گذراند و جز سرپرستی املاک خانوادگی شغل دیگری نداشت. دخترش [[امیربانو کریمی (تهران ۱۳۱۰ش)|امیربانو کریمی]]، دامادش [[مظاهر مصفا]]، هردو استاد برجسته‌ی ادبیات فارسی و نوه‌اش [[مصفا، علی (تهران ۱۳۴۵ش)|علی مصفا]]، بازیگر ایرانی است.


'''تالیفات و ترجمه‌ها'''

* ترجمۀ «مکاتیب نهج‌البلاغه»
* ترجمه‌ای از «نفس‌المهموم» حاج شیخ عباس محدث قمی
* «دیوان اشعار» در دوجلد که به همت دخترش امیر بانو کریمی (مصفا) چاپ شده ‌است.
* تصحیح و مقدمه بر «دیوان صائب»
* منظومه «عفاف نامه»، در لزوم حجاب
* «احقاق‌الحق» در حمایت از شعرای صفوی و دفاع از سبک هندی

----


<br><!--11519200-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]