نمایش مبدأ برای بایندر، غلامعلی (خراسان ۱۲۷۷ـ خلیج فارس ۱۳۲۰ش)


بایَندُر، غلامعلی‌ (خراسان ۱۲۷۷ـ خلیج‌فارس ۱۳۲۰ش)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =غلامعلی بایندر
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=خراسان ۱۲۷۷ ش
|تاریخ مرگ=خلیج فارس ۱۳۲۰ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در رشته مهندسی، دوره آموزش توپخانه  دانشگاه جنگ پاریس 
| شغل و تخصص اصلی =نظامی
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =از فرماندهان  نیروی دریایی ارتش ایران در دوره پهلوی 
|جوایز و افتخارات =نشان در جنگ با جنگلیان، نشان جنگی ذوالفقار
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>از فرماندهان‌‌ نیروی دریایی ارتش ایران‌ در دورۀ‌ پهلوی‌. تحصیلات‌ خود را در مدرسۀ‌ دارالفنون‌ گذراند و در رشتۀ‌ مهندسی‌ فارغ‌التحصیل‌ شد. سپس‌ وارد مدرسۀ‌ نظام‌ گردید و در ۱۲۹۹ش، با درجۀ‌ ستوان‌ دومی‌ وارد دیویزیون‌ قزاق شد و در جنگ‌ با جنگلیان‌ موفق‌ به‌ دریافت‌ نشان گردید. پس‌ از تشکیل ارتش‌ نوین‌، وارد رستۀ‌ توپخانه‌ گردید و در ۱۳۰۱ش در جنگ‌ با اسماعیل‌ آقا سمیتقو نشان‌ جنگی‌ ذوالفقار گرفت. بایندر در ۱۳۰۲ و ۱۳۰۷ش برای آموزش‌ فنون‌ نظامی‌ به‌ فرانسه‌ اعزام‌ شد و در دانشگاه‌ جنگ‌ پاریس‌ دورۀ‌ آموزش‌ توپخانه‌ را گذراند و پس‌ از بازگشت‌ به‌ ایران‌ در ۱۳۱۰ش، با درجه‌ سرگردی‌ ابتدا آجودان رضاشاه و سپس فرماندهی‌ هنگ‌ توپخانه‌ را عهده‌دار شد. در مهر ۱۳۱۰ش در رأس‌ گروهی‌ از دانشجویان‌ برای یادگیری‌ فنون‌ دریایی‌ به‌ ایتالیا اعزام‌ و پس‌ از بازگشت‌ به‌ کشور، فرمانده موقت نیروی‌ دریایی‌ جنوب شد و از آن‌ به‌ بعد تمام‌ تلاش‌ خود را صرف‌  تقویت‌ نیروی‌ دریایی‌ ایران کرد. در ۱۳۱۳ش به درجۀ سرهنگ دومی و در ۱۳۱۵ش به درجۀ سرهنگی رسید. او در ۱۳۱۹ش به‌ مقام‌ دریاداری‌ (تیمساری) ارتقا یافت‌ و در سحرگاه‌ سوم‌ شهریور ۱۳۲۰ش در واقعۀ‌ حمله‌ نیروهای‌ انگلیسی‌ به‌ ناوگان‌ نیروی‌ دریایی‌ کشور در خلیج‌فارس‌، کشته‌ شد.</p>
<br><!--12121700-->
[[رده:امور نظامی و نظامی گری]]
[[رده:اشخاص نظامی قرن 19 و20، سازمان ها و گروه ها]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ پهلوی]]