نمایش مبدأ برای بهار شیروانی، نصرالله (شماخی ۱۲۴۷ـ مشهد ۱۳۰۰ق)


بَهار شیروانی، نصرالله (شماخی ۱۲۴۷ـ مشهد ۱۳۰۰ق)<br>
شاعر ایرانی. در جوانی به قصد سیاحت و بازرگانی به [[هند]] رفت. سپس در ۱۲۷۵ق به ایران بازگشت. چندی منشی کنسولگری فرانسه در تبریز بود. با راه‌یافتن به دربار [[ناصرالدین شاه قاجار]] لقب ملک‌الشعرایی گرفت. از شاعران مکتب [[بازگشت ادبی|بازگشت]] و با پدر [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|ملک‌الشعرا بهار]]، [[هدایت، رضاقلی خان (تهران ۱۲۱۵ـ همان جا ۱۲۸۸ق)|رضاقلی خان هدایت]] و پدر [[ایرج میرزا]] دوستی داشت. ایرج میرزا چندی از او درس شاعری آموخت و ملک‌الشعرای بهار نیز تخلصش را از او گرفت. در منزل [[صبوری خراسانی، محمدکاظم (مشهد ۱۲۵۷ـ۱۳۲۲ق)|محمد کاظم صبوری]] (پدر ملک‌الشعرای بهار) درگذشت. از آثارش: ''دیوان'' به فارسی و ترکی؛ مثنوی ''نرگس و گل''؛ مثنوی ''تحفيةالاحباء''/ ''تحفة‌العراقین'' به تقلید از ''خاقانی''؛ ''لغت‌نامۀ'' فارسی به فرانسه (پاریس، ۱۸۶۹). 
<br><!--12420900-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]