نمایش مبدأ برای جلالی، بیژن (تهران ۱۳۰۶ـ همان جا ۱۳۷۸ش)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =بیژن جلالی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=تهران 1306ش
|تاریخ مرگ=تهران 1378ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=کارشناسی زبان و ادبیات فرانسوی- دانشگاه تهران
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|سبک =شعر بی‌وزن
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =روزها (تهران، ۱۳۴۱)، دل ‌ما و جهان (تهران، ۱۳۴۴)، آب و آفتاب (تهران، ۱۳۶۲)، روزانه‌ها (تهران، ۱۳۷۳)، نقش جهان (تهران، ۱۳۸۱)
|خویشاوندان سرشناس =صادق هدایت (دایی)
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[پرونده:16074900- 2.jpg|جایگزین=بیژن جلالی|بندانگشتی|بیژن جلالی|287x287پیکسل]]
[[پرونده:16074900- 3.jpg|جایگزین=بیژن جلالی|بندانگشتی|بیژن جلالی]]
بیژن جلالی (تهران ۱۳۰۶ـ همان‌جا ۱۳۷۸ش)<br><p>شاعر ایرانی. در رشتۀ علوم طبیعی در فرانسه درس خواند، امّا نیمه‌کاره رها کرد و به ایران برگشت. دورۀ لیسانس زبان و ادبیات فرانسوی را در [[دانشگاه تهران]] به‌ پایان برد و پس از چندی کار در مشاغل مختلف (از جمله تدریس)، در شرکت پتروشیمی به ‌کار مشغول شد. </p><p>جلالی خواهرزادۀ [[صادق هدایت]] بود، ازدواج نکرد و به عارضۀ مغزی درگذشت. شعرهایش در دهۀ ۱۳۷۰ و پس از مرگ وی مورد توجه گسترده‌تری قرار گرفت. عده‌ای از دوستانش، پس از مرگ او، جایزه‌ای را به نامش بنیاد نهادند و از ۱۳۸۱ به گروهی از شاعران و منتقدان ادبی اهدا کردند. تفصیل شرح حال او را می‌توان در کتاب ''زمزمه‌ای برای ابدیّت'' (کامیار عابدی، تهران، ۱۳۷۹) یافت. جلالی از نخستین شاعرانی است که بدون توجه به نوآوری [[احمد شاملو]] و به صورت مستقل و با سبک و سیاق خودش به سرایش شعر بی‌وزن (سپید) روی آورد. سروده‌های او اغلب بسیار کوتاه و درون‌مایۀ بیشتر آن‌ها تنهایی، جاودانگی و خداوند است. </p><p>ازجملۀ دفترهای شعرش می‌توان به ''روزها'' (تهران، ۱۳۴۱)، ''دل ‌ما و جهان'' (تهران، ۱۳۴۴)، ''آب و آفتاب'' (تهران، ۱۳۶۲)، ''روزانه‌ها'' (تهران، ۱۳۷۳)، ''نقش جهان'' (تهران، ۱۳۸۱) اشاره کرد.</p>
----


<br><!--16074900-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]