نمایش مبدأ برای خواجوی کرمانی، محمود بن علی (کرمان ۶۸۹ـ شیراز ۷۵۳ق)


خواجوی کرمانی، محمود بن علی (کرمان ۶۸۹ـ شیراز ۷۵۳ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =محمود بن علی خواجوی کرمانی
|نام =
|نام دیگر=کمال الدین ابوالعطاء
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=نخل بند شعرا
|زادروز=کرمان ۶۸۹ق
|تاریخ مرگ=شیراز ۷۵۳ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =عراقی
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =صنایع الکمال، بدایع الجمال
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}(کمال‌الدین ابوالعطاء) شاعر ایرانی. پدرش از اعیان کرمان بود. از جوانی به سفر پرداخت و با بزرگان بسیاری ازجمله [[سمنانی، علاءالدوله احمد (سمنان ۶۵۹ـ۷۳۶ق)|علاءالدولۀ سمنانی]] ملاقات کرد. مرید [[کازرونی، امین الدین|شیخ امین‌الدین کازرونی]] بود. [[ابوسعید بهادرخان|ابوسعید بهادر]] پسر [[الجایتو]]، خواجه غیاث‌الدین محمد رشیدی و برخی شاهان [[آل مظفر]] را مدح گفت. در شیراز با [[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]] ملاقات کرد و میان آن دو رابطۀ عمیقی پدید آمد. بعضی از غزل‌های حافظ در جواب غزل‌های اوست. بیشتر اشعار خواجو، عرفانی و به سبک عراقی است. در ستایش خاندان رسالت نیز اشعاری دارد. به‌سبب مهارت در شعر و سبک‌های شعری او را نَخْلْ‌بند شعرا خوانده‌اند. قدرت ابداع و مضمون‌آفرینی در قالب‌های دشوار و ردیف‌های سخت، انتخاب اوزان مهجور و کاربرد ملمع و جناس از ویژگی‌های شعری اوست. از آثارش: ''صنایع‌الکمال''؛ ''بدایع‌الجمال'' در ۴,۳۴۰ بیت؛ خمسه‌ای به تقلید از نظامی به‌نام‌های ''مثنوی گل و نوروز'' (تهران، ۱۳۵۰ش)، ''مثنوی همای و همایون'' (تهران، ۱۳۴۸ش)، ''مثنوی روضة‌الانوار''، ''مثنوی کمال‌نامه''، و ''گوهرنامه'' سروده که به تصحیح سعید نیاز کرمانی با نام ''خمسۀ خواجوی کرمانی'' به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۷۰ش).
<br><!--19088000-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]