نمایش مبدأ برای درمان جایگزینی هورمونی


درمان جایگزینی هورمونی (hormone-replacement therapy)

استفاده از استروژن<ref>oestrogen </ref> و پروژسترون<ref>progesterone </ref>، برای کاهش عوارض نامطلوب یائسگی<ref>menopause</ref>. برای نخستین‌بار در دهۀ ۱۹۷۰ به کار گرفته شد. هنگام یائسگی، ترشح استروژن‌های طبیعی از تخمدان‌ها متوقف می‌شود. درنتیجه، علایمی مثل گُرگرفتگی<ref> hot flushes </ref>، اضطراب، و تغییر الگوی خون‌ریزی ماهانه ایجاد می‌شود. یائسگی با پوکی استخوان<ref>osteoporosis</ref> یا نازک‌شدن استخوان‌ها همراه است. این حالت منجر به افزایش شیوع شکستگی، عمدتاً شکستگی لگن، در زنان مسن می‌شود. استفاده از داروهای دارای استروژن، به‌منظور جبران کاهش ترشح هورمون طبیعی، و ورزش منظم استحکام استخوان‌های زنان را حفظ می‌کند. برای افزایش تراکم استخوان‌ها، درمان جایگزینی هورمونی باید پنج سال ادامه یابد. در این مدت، قاعدگی ادامه دارد. این موضوع برای بسیاری از زنان پذیرفته نیست. در ۱۹۹۷، حدود ۳۳درصد از زنان انگلیسی و ۴۰درصد از زنان امریکایی درمان جایگزینی هورمونی را پس از یائسگی قبول کردند. در ۱۹۹۹، در امریکا نشان داده شد که احتمال استفاده از این روش در زنان سفیدپوست بیشتر از زنان سیاه‌پوست و مکزیکی‌تبار است.

&nbsp;

----

[[Category:پزشکی]] [[Category:شیوه های تشخیص و درمان]]