نمایش مبدأ برای راوندی، قطب الدین ( ـ قم ۵۷۳ق)


راوَندی، قطب‌الدین (  ـ قم ۵۷۳ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =قطب الدین راوندی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=
|تاریخ مرگ=قم ۵۷۳ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =ابوالحسین
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =خلاصهالتفاسیر؛ آیات الاحکام ؛ فقه القرآن (دو جلد)؛ احکام الاحکام
|خویشاوندان سرشناس =عمادالدین علی و ظهیرالدین محمد (دو فرزند)
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}ابوالحسین (یا: ابوالحسن) سعید بن هبةالله، مفسر، متکلم، محدث و فقیه امامی. نزد عالمانی چون ابوعلی طبرسی، محمد بن حسن طوسی و صفی‌الدین رازی درس خواند. عزالدین محمد بن حسن بغدادی، ابن شهرآشوب و احمد بن علی طوسی از شاگردان او بودند. پدر و برادر و دو فرزندش عمادالدین علی و ظهیرالدین محمد همه از عالمان بزرگ شیعی بودند. او نهج‌البلاغه را تفسیر کرد و نام آن را ''منهاج‌البراعه'' نهاد. رساله‌ای نیز در اثبات این‌‌که طریقۀ کلام در معرفت احکام دینی طریقۀ مطمئن و خالی از شبهه نیست تألیف کرده و در آن ۹۵ مورد از موارد اختلاف بین شیخ مفید و سید مرتضی را برشمرده است. راوندی در قم درگذشت و همان‌جا نیز به‌خاک سپرده شد. از آثارش: ''خلاصةالتفاسیر''؛ ''آیات‌الأحکام'' (گویا همان ''فقه‌القرآن'' است)؛ ''فقه‌القرآن'' (چاپ شده در دو جلد)؛ ''إحکام الاحکام'' (چاپ شده)؛'' اسباب النزول''؛ ''تفسیر القرآن'' (در ۲ جلد معروف به ''تفسیر قطب'')؛ ''الخرائج و الجرائح'' (۱۳۰۵ق)؛ ''المغنی''، در شرح ''النهایه'' شیخ طوسی، در ۱۰ جلد؛ ''قصص‌الانبیاء''؛ ''لبّ‌اللباب''.
<br><!--22043000-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:آثار و مورخین]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:حدیث شناسی]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]