نمایش مبدأ برای ربیعی پوشنگی، صدرالدین (پوشنگ ۶۷۱ـ۷۰۲ق)


ربیعی پوشَنگی، صَدرُالدّین (پوشنگ ۶۷۱ـ۷۰۲ق)<br>
(معروف به ابن خطیب) شاعر ایرانی. از نوادگان اعرابی بود که از عربستان به خراسان کوچیده بودند. در ۱۴سالگی ملازم ملک فخرالدین کرت شد. اما چون میان او و امیر اختلاف افتاد، به تون قهستان نزد امیر شمس‌الدین علی سیستانی پناه برد. پس از چندی ربیعی از امیر فخرالدین امان خواست و به هرات بازگشت. در ۷۰۲‌ق امیر از توطئۀ او و یارانش آگاهی یافت و به زندانش افکند. ربیعی در همان سال در زندان کشته شد. از آثارش: ''مثنوی کارنامه'' که در شرح حال خود و طلب بخشش در زندان سرود؛ مثنوی ''کرت‌نامه/کردنامه'' در تاریخ دودمان کرت و غوریان، به‌ویژه ملک فخرالدین، (۷۰۲ق).
<br><!--22060700-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]