نمایش مبدأ برای سلیم تهرانی، محمدقلی بیگ ( ـ کشمیر ۱۰۵۷ ق)


سَلیم تهرانی، محمدقلی بیگ (  ـ کشمیر ۱۰۵۷‌ق)<br>
<p>شاعر ایرانی. پس از ترک زادگاهش مدتی را در شهرهای لاهیجان، اصفهان و شیراز گذراند و سرانجام به گجرات در هند رفت (۱۰۴۱‌ق) و در آن‌جا ملازم اسلام‌خان، صدراعظم شاه‌جهان گورکانی، و مداح او و پادشاه شد. در ملازمت اسلام‌خان به آگره و لاهور سفر کرد و در اواخر عمر در کشمیر گوشه‌نشین شد. زبان اشعار او ساده و گاه عامیانه است. از آثارش: ''دیوان اشعار'' (تهران، ‌۱۳۴۹ش)؛ مثنوی فلسفی'' قضا و قدر'' (تهران، ۱۳۴۱‌ش)؛ مثنوی‌های ''وصف بهار''، ''وصف کشمیر''، ''وصف لاهیجان''، ''ساده‌دل''، ''حاتم‌نامه''.</p>
<br><!--25209600-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]