نمایش مبدأ برای سیبویه، عمرو بن عثمان ( ـ۱۷۲ق/پس از آن)


سیبَوَیْه، عمرو بن عثمان (  ـ۱۷۲ق/پس از آن)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =عمرو بن عثمان سیبَوَیْه
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=
|تاریخ مرگ=۱۷۲ق/پس از آن
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=عراق 
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نحوی
|شغل و تخصص های دیگر=لغت‌شناس
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار  =الکتاب
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =زبان‌شناسی و ترجمه
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =تدوین نحو سامان‌مند عربی
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}نحوی و لغت‌شناس معروف ایرانی‌نژاد عرب. در بیضا، از محلات فارس، زاده شد. در بصره نزد عالمانی چون خلیل بن احمد تحصیل دین و شریعت ‌کرد. چون در سخن دچار لغزشی شد، احساس ضعف کرد و از آن پس به آموختن صرف و نحو پرداخت. سیبویه خالق نحو سامان‌مند عربی است. اگرچه، بی‌تردید، اطلاعات قبلی و بحث‌های جدی دربارۀ زبان عربی زمینۀ اندیشه‌های جدید او بوده، لیکن در سنت اسلامی یا خارج از آن (مثلاً، یونانی و سریانی) هیچ مأخذی (جز احتمالاً زبان سانسکریت) برای کار طاقت‌فرسای او در شرح جامع عربی کلاسیک، موجود نبوده است. مشهورترین اثر او، ''الکتاب''، که نخستین و معتبرترین کتاب در نحو عربی است، «قرآن دستور زبان» عربی خوانده شده است. سیبویه درسگاهی بنیاد نکرد، که علت آن ممکن است ملاحظات شخصی و یا کوتاهی عمر او بوده باشد. گفته‌اند، در مناظره‌ای با کسایی در حضور یحیی بن خالد برمکی شکست خورد، به ایران بازگشت و، به قولی در ساوه و به قول دیگر در شیراز، از اندوه درگذشت. مدفنی در محلۀ سنگ سیاه شیراز به او منسوب است. کار سیبویه چنان سترگ و استوار بود که تا به امروز همچنان بی‌تغییر و پایدار مانده است. سیبویه پیشوای توأمان&nbsp;نحویان بصره و کوفه، دو مکتب متفاوت نحو، است.
<br><!--25318700-->
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:دستور زبان]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:زبان شناسی غیرایران]]