نمایش مبدأ برای شرف الدین شفروه، عبدالمومن ( ـ پس از ۵۶۹ق)


شَرَفُ‌‌الدین شَفْرَوه، عَبدُالمؤمِن (  ـ پس از ۵۶۹ق)<br>
<p>شاعر و خطیب ایرانی. اصلش از اصفهان بود. در دمشق مجلس وعظ داشت (۵۶۹ق). از وی دو اثر با نام‌های ''اطباق‌الذهب'' به عربی و ''دیوان'' اشعار فارسی به‌جا مانده است. پاره‌ای از اشعار وی در مدح پادشاهان آن روزگار و برخی بزرگان اصفهان، چون ارسلان‌شاه دوم سلجوقی و اتابک جهان‌پهلوان است و مجیر بیلقانی را هجو گفته است.</p>
<br><!--26075000-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]