نمایش مبدأ برای شهردار، مشیر همایون (۱۲۶۱ـ۱۳۴۸ش)


شهردار، مشیر همایون (۱۲۶۱ـ۱۳۴۸ش)<br>
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = مشیر همایون شهردار
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=حبیب‌الله سپهسالاری
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=1261ش
|تاریخ مرگ=1348ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =آهنگساز
|شغل و تخصص های دیگر=نوازنده پیانو
|سبک =
|مکتب =
|سمت =رئیس شوراهای موسیقی در رادیو تهران (از 1333 تا 1348)
|جوایز و افتخارات =
|آثار  =تک‌نوازی پیانو: راست پنجگاه و دشتی (1310ـ1312)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =موسیقی
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
[[پرونده: 26160100-4.jpg | بندانگشتی|مشير همايون شهردار|398x398پیکسل]][[پرونده: 26160100.jpg | بندانگشتی|مشير همايون شهردار|398x398پیکسل]]
<p>(نام اصلی: حبیب‌الله سپهسالاری) آهنگ‌ساز ایرانی، نوازندۀ پیانو، و رئیس شوراهای موسیقی در رادیو تهران از ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۸. در خانواده‌ای از اعیان قاجار به‌دنیا آمد. در کودکی به‌خواست پدرش نزد [[سرورالملک، محمدصادق خان ( ـ ح۱۲۹۰/۱۳۰۰)|محمدصادق‌خان سرورالملک]]، استاد سنتور در عصر ناصری، تعلیم گرفت و مضراب‌های استادش را، که با سنتور نواخته می‌شد، روی پیانو تمرین می‌کرد. بعد از تصدی سِمَت‌های گوناگون در شهربانی و دیگر اداره‌های دولتی اواخر عصر قاجار به «مشیرهمایون» ملقب شد؛ او اولین پیانونواز شناخته شده در موسیقی ایرانی معاصر است که نغمه‌های ردیف را با کوک اصلی و پرده‌های مخصوص خود روی پیانو می‌نواخت. در جوانی به عضویت انجمن اخوت درآمد و در کنسرت‌های متعدد خیریه به نفع حریق‌زدگان بازار، به همراه [[درویش خان|درویش‌خان]] با نوازندۀ تار و [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سید حسین طاهرزاده]] خواننده، شرکت داشت؛ و در سفری به لندن نیز همراه هنرمندان مشهور آن عصر، صفحاتی ضبط کرد. بعد از بازنشستگی از خدمات دولتی، اوقاتش را صرف موسیقی کرد و از اولین نوازندگانی بود که در رادیو تهران (تأسیس ۱۳۱۹) پیانو نواخت و گاه در شوراهای تخصصی موسیقی نیز دعوت می‌شد. از ۱۳۳۳ به بعد، اختیار امور موسیقی رادیو تهران، که مهم‌ترین مرجع صدور و پخش موسیقی در سراسر کشور در آن زمان بود، به‌دست مشیر همایون شهردار افتاد و طی پانزده سال ریاست با اختیارات تام، برای اجرای سیاست‌های خود کوشید. در مورد این دورۀ پانزده ساله، نقد و بررسی‌های بسیار شده و بیشتر آرای مخالف دربارۀ آن ابراز شده است. در این سال‌ها، مشیر همایون شهردار، که بیش از ۷۰ سال داشت، رئیس شورا، ناظر بر ضبط و پخش، نوازنده (و حتی کوک‌کنندۀ) پیانو در ارکسترها، نغمه‌پرداز و ... خاطره‌نویس در ''مجلۀ موسیقی'' رادیو ایران، بود؛ و آثار قلمی و موسیقایی متعددی از او به یادگار مانده است. روش نغمه‌پردازی مشیر همایون شهردار، دنبالۀ ضعیف‌تری از روش درویش‌خان و رکن‌الدین‌خان است و اثر معتبری در آهنگ‌سازی برجا نگذاشته است، در عوض، بسیاری از اهل موسیقی روش پیانونوازی او را گاه تحسین و گاه از آن استفاده کرده‌اند. پیانو را با الهام از صدای مضراب‌های سنتور استادش، سرورالملک، می‌نواخت و نواختن او گاه فاقد خصوصیات و حالات موسیقی ایرانی بود؛ به‌ویژه، بار دوم که صفحاتی را حدود ۲۵ سال بعد از صفحات درویش‌خان و طاهرزاده ضبط کرده است. از آثار اوست: آهنگ‌های ''آرزو می‌کندم با تو ...''، با شعر [[سعدی، مصلح الدین (شیراز ح ۶۰۶ـ ح ۶۹۱ق)|سعدی]]؛ ''چه خوش صید دلم ...''، با شعر حافظ؛ صفحات تک‌نوازی پیانو: ''راست پنجگاه و دشتی'' (۱۳۱۰ـ۱۳۱۲) و هم‌نوازی با آواز [[ظلی، رضاقلی میرزا (۱۲۸۵ـ تهران ۱۳۲۴ش)|رضاقلی میرزا ظلی]]، در صفحات ''بیات اصفهان''، ''بیات ترک''، افشاری، ''همایون'' و ''چهارگاه''.</p>
<br><!--26160100-->
[[رده:موسیقی]]
[[رده:ایران - اشخاص]]