نمایش مبدأ برای شوتس، هاینریش (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)


{{جعبه زندگینامه|عنوان=هاینریش‌ شوتس|نام=Heinrich Schutz|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=کُشتریتس در ساکس ۱۵۸۵م|تاریخ مرگ=۱۶۷۲م|دوره زندگی=|ملیت=آلمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه ماربورگ، رشته حقوق
ونیز، موسیقی|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=هفت کلام مسیح (ح ۱۶۶۰)، عزاداری‌های موسیقایی (۱۶۳۶)، ماگنیفیکات آلمانی (۱۶۷۱)، ۲۶ مزمور داوودی (۱۶۱۹)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=در ۱۶۲۷ نخستین اپرای آلمانی، دافنه، را خلق کرد|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

شوتس، هاینریش‌ (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)(Schutz, Heinrich)
[[پرونده:هاینریش شوتس.jpg|بندانگشتی|هاینریش شوتس]]
آهنگ‌ساز آلمانی آغاز دوران [[باروک]]<ref>baroque</ref>. آثار او عبارت‌اند از ''هفت کلام مسیح''<ref>''The Seven Words of Christ''</ref> (ح ۱۶۶۰)، ''عزاداری‌های موسیقایی''<ref>''Musicalische Exequien''</ref> (۱۶۳۶)، و ''ماگنیفیکات آلمانی''<ref>''Deutsche Magnificat/German Magnificat''</ref> (۱۶۷۱). گستره و دامنۀ پلی‌فونی کُرال و سازی را افزایش داد و از متقدم‌های برجستۀ [[باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)|یوهان سباستیان باخ]]<ref>Johann Sebastian Bach</ref> بود. شوتس در کُشتریتس<ref>Köstritz</ref> در [[ساکس]]<ref>Saxony</ref> به‌دنیا آمد. موسیقی را در گروه کُر دربار لاندگراف هسه ـ کاسل<ref>Landgrave of Hesse-Kassel</ref> آموخت و در دانشگاه ماربورگ<ref>Marburg University</ref> به تحصیل در رشتۀ حقوق پرداخت و زیرنظر [[گابریلی، جووانی (ح ۱۵۵۵ـ۱۶۱۲)|جووانّی گابرِیلی]]<ref>Giovanni Gabrieli</ref> در [[ونیز]]، ۱۶۰۹ـ۱۶۱۲، موسیقی تحصیل کرد. پس از بازگشت به [[کاسل|کاسِل]]، [[ارگ|ارگ‌]]<nowiki/>نواز دربار شد اما در ۱۶۱۴ این شهر را به مقصد [[درسدن]]<ref>Dresden</ref> ترک کرد تا در سمت سرپرست موسیقی به خدمت الکتور ساکسونی، یوهان گئورگ<ref>Johann Georg</ref>، درآید. در این مقام تلاش‌های زیادی برای تثبیت اسلوب موسیقی و موسیقی‌دانان ایتالیایی انجام داد، اما بااین‌که در ونیز مادریگال‌های ایتالیایی ساخته بود، آثار خود را به زبان آلمانی یا لاتین می‌نوشت، که ۲۶ ''مزمور داوودی''<ref>''Psalmen Davids''</ref> (۱۶۱۹) برجسته‌ترین آن‌هایند. شوتس در ۱۶۲۷ نخستین اپرای آلمانی، ''[[دافنه (اپرا)|دافنه]]''<ref>''Dafne''</ref>، را خلق کرد که لیبرِتّوی آن ترجمۀ مارتین اوپیتس<ref>Martin Opitz
</ref> از لیبرِتّوی رینوچّینی<ref>Rinuccini</ref> بود. در ۱۶۳۳ فشار مالی ناشی از جنگ سی‌ساله<ref>Thirty Years’ War</ref> که جریان امور گروه موسیقی دربار درِسدِن را به‌هم ریخته بود، او را واداشت تا اجازۀ رفتن به [[کپنهاگ]] را بگیرد، و تا ۱۶۴۱ در آن شهر و دربارهای دیگر به‌سر برد. در دهۀ ۱۶۵۰ نارضایتی او از گرایش‌های تازه میان موسیقی‌دانان درباری [[ایتالیا]] بیشتر شد و درگیری‌های زیادی با جووانّی بونتِمپی<ref>Giovanni Bontempi</ref> پیدا کرد. شوتس مهم‌ترین شخصیت آلمانی پیش از باخ است، که عناصر تغزلی و نمایشی سبک آوازی ونیز را با پلی‌فونی آلمانی پیوند داد.

&nbsp;

----

[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]