نمایش مبدأ برای عماد کاتب، محمد (اصفهان ۵۱۹ ـ دمشق ۵۹۷ق)


عِماد کاتب، محمّد (اصفهان ۵۱۹ ـ دمشق ۵۹۷ق)<br>
ادیب، تاریخ‌نویس و شاعر ایرانی. در اصفهان بالید و در جوانی به بغداد رفت و در مدرسۀ نظامیه تحصیل کرد. سپس در دمشق به سلطان نورالدین محمود زنگی پیوست (۵۶۲ق) و منصب دیوانی یافت و در ۵۶۷ق مدرس مدرسۀ عمادیه، که به نام او بود، و در ۵۶۸ق متصدی اِشراف دیوان شد. پس از مرگ نورالدین، در موصل به صلاح‌الدین ایوبی پیوست و از نزدیکان او شد و با او به دمشق رفت، اما بعد از مرگ صلاح‌الدین تا پایان عمر عزلت گزید. به دو زبان فارسی و عربی می‌نوشت و در فقه شافعی و فنون شعر و ادب سرآمد بود. از آثارش: ''خریدة‌القصر و جریدة اهل‌العصر'' به عربی در شرح احوال و نمونۀ آثار شاعران عرب‌زبان قرن ۶ق (دمشق، ۱۳۷۵ق؛ قاهره، ۱۹۵۱)؛ ''الفتح‌القسیّ فی‌الفتح‌القدسی'' به عربی که گزارش فتح شام و فلسطین به‌دست صلاح‌الدین ایوبی است (لیدن، ۱۸۸۷؛ قاهره، ۱۳۲۱ق)؛ ''نصرة‌الفترة'' و ''عصرةالفطرة'' به عربی در تاریخ دودمان سلجوقیان عراق برگرفته از کتاب ''نفثةالمصدور''؛'' البرق‌الشامی'' در تاریخ؛'' السیل علی‌الذیل''؛ ''دیوان اشعار''؛ ''العتبی والعقبی'' به عربی؛'' دیوان رسایل''؛ ''رباعیات''.
<br><!--31110700-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:مورخان و کتابهای تاریخ]]