نمایش مبدأ برای فایز دهلوی، محمدخان بهادر (ح ۱۱۲۰ـ دهلی پس از ۱۱۵۱ق)


فایِزِ دهلَوی، محمدخان بهادر (ح ۱۱۲۰ـ دهلی پس از ۱۱۵۱ق)<br>
نواب صدرالدین، عالم و شاعر هندوستانی. از صاحب‌منصبان دربار بهادرشاه اول بود. به زبان‌های عربی، فارسی و اردو تسلط داشت و با بیشتر علوم آن روزگار آشنا بود. در شعر از ولی دکنی پیروی می‌کرد. از آثارش: ''رسالۀ اعتقادالصدر'' در عقاید؛ ''دیوان اردو''؛ ''دیوان فارسی؛'' ''تحفة‌الصدر'' در تشخیص امراض؛ ''انیس‌الوزرا'' که خلاصۀ ''اخلاق ناصری'' است؛'' کلیات فایز.''
<br><!--33027300-->
[[رده:ادبیات سایر کشورها]]
[[رده:آسیای شرقی و شبه قاره هند]]