نمایش مبدأ برای فروغی، محمدعلی (تهران ۱۲۵۶ـ۱۳۲۱ش)


فروغی، محمّدعلی (تهران ۱۲۵۶ـ۱۳۲۱ش)<br>
[[پرونده: 33094600-1.jpg | بندانگشتی|فروغی، محمّدعلی]][[پرونده: 33094600-4.jpg | بندانگشتی|فروغی، محمّدعلی]]{{جعبه زندگینامه
|عنوان = محمّدعلی فروغی
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=ذکاءالملک
|زادروز=تهران 1256ش
|تاریخ مرگ=1321ش
|دوره زندگی=
|ملیت=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر= پژوهشگر، مترجم و مؤسّس فرهنگستان ایران
|سبک =
|مکتب =
|سمت = مترجم و مدرّس مدرسۀ علوم سیاسی از 1278ش، معاونت مدرسۀ علوم سیاسی و استادی درس تاریخ آن مدرسه، موسس و رئیس فرهنگستان ایران، ریاست مجمع عمومی جامعۀ ملل، نخست‌وزیر 
|جوایز و افتخارات =از بنیانگذاران انجمن آثار ملی
|آثار  = ترجمه و چاپ کتاب‌هایی نظیر اصول علم؛ ثروت ملل (1283ش) و تاریخ ملل قدیمۀ مشرق (1279ش)؛ غزلیات سعدی (با همکاری حبیب یغمایی، 1318ش)؛ تصحیح رباعیات خیام (با همکاری قاسم غنی، 1320ش)؛ تصحیح کلیات سعدی، در 4 جلد (1320ش)؛ سیر حکمت در اروپا در 3 جلد، (1310ـ1320ش)
|خویشاوندان سرشناس =محمدحسین فروغی (پدر)
|گروه مقاله =زبان‌شناسی و ترجمه
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>(ملقّب به ذکاءالملک) دولتمرد، پژوهشگر، مترجم، و مؤسّس فرهنگستان ایران. فرزند [[فروغی، محمدحسین (اصفهان ۱۲۱۸ـ تهران ۱۲۸۶ش)|محمدحسین فروغی]] است. پس از تحصیلات ابتدایی و علوم متداول زمان، برای آموختن مقدمات طب به [[دارالفنون]] تهران رفت و چندی بعد پس از رها‌کردن آن، به ادبیات و فلسفه روی‌ آورد و در بیشتر رشته‌های جدید، اطلاعات بسیاری به‌‌دست آورد. در ۱۸سالگی در وزارت انطباعات استخدام شد و ضمن کار، به تدریس در مدارس نیز می‌پرداخت. با [[تربیت (نشریه)|هفته‌نامۀ ''تربیت'']] که پدرش تأسیس کرده بود (۱۲۷۵ش)، همکاری می‌کرد و ترجمه‌های خود از آثار بسیاری از نویسندگان اروپایی را در آن به‌چاپ می‌رساند. از ۱۲۷۸ش، مترجم و مدرّس مدرسۀ علوم سیاسی شد. از مهم‌ترین کارهای او در آن سال‌ها، ترجمه و چاپ کتاب‌هایی، نظیر ''اصول علم''، ''ثروت ملل'' (۱۲۸۳ش) و ''تاریخ ملل قدیمۀ مشرق'' (۱۲۷۹ش) بود که در برنامۀ درسی مدارس قرار گرفت. چندی بعد به معاونت مدرسۀ علوم سیاسی و استادی درس تاریخ آن مدرسه انتخاب شد. از بنیانگذاران انجمن آثار ملی بود. در ساختن آرامگاه فردوسی و مراسم جشن هزارۀ فردوسی، که در ۱۳۱۳ش در تهران و طوس برگزار شد، نقش اساسی داشت. در ۱۳۱۴ش، فرهنگستان ایران را تأسیس کرد و خود ریاست آن را به‌‌عهده گرفت. از نمایندگان ایران در مجمع عمومی جامعۀ ملل بود، که بعد از [[جنگ جهانی اول]]، در ژنو تشکیل شد و در ۱۹۳۰ به ریاست آن مجمع برگزیده شد. سه بار به نخست‌وزیری رسید و سمت‌های مهم و حسّاس دیگری نیز احراز کرد. در [[ابن بابویه، گورستان|ابن بابویه]] به‌خاک سپرده شده است. ''غزلیات سعدی'' (با همکاری حبیب یغمایی، ۱۳۱۸ش) و ''رباعیات خیام'' (با همکاری قاسم غنی، ۱۳۲۰ش) را تصحیح کرد. از دیگر آثارش: ''سیر حکمت در اروپا'' در ۳ جلد، (۱۳۱۰ـ۱۳۲۰ش)؛ ''پیام من به فرهنگستان'' (۱۳۱۶ش)؛ ''آیین سخنوری'' ''یا فن خطابه'' (۱۳۱۶ش)؛ ''حقوق اساسی'' ''یا'' ''آداب مشروطیت دول'' (۱۲۸۶ش)؛ ''دورۀ مختصر تاریخ ایران'' (۱۲۸۳ش)؛ ''جامعۀ ملل'' (۱۳۰۸ش)؛ تصحیح ''کلیات سعدی''، در ۴ جلد (۱۳۲۰ش).</p>
<br><!--33094600-->
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]
[[رده:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]]
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]]
[[رده:مجامع و مراکز آموزشی و فرهنگی ایران]]
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]]
[[رده:مترجمان]]