نمایش مبدأ برای قطب الدین اشکوری، محمد بن علی (قرن ۱۱ق)


قُطب‌الدین اِشْکَوَری، محمّد بن علی (قرن ۱۱ق)<br>
<p>(مشهور به: شریف لاهیجی) مفسر، فقیه و زندگی‌نامه‌نویس عصر صفوی. تاریخ تولد و مرگ او دردست نیست. پدر و پدربزرگش از علما و قضات مشهور زمان خود بودند. قطب‌الدین از شاگردان میرداماد بود، در علوم عقلی و نقلی تبحر داشت کتابخانۀ بزرگی هم فراهم آورده بود که بسیاری کتب نفیس ازجمله به خط خواجه نصیر طوسی و علامه حلی داشت؛ این کتابخانه در شهر لاهیجان در آتش‌سوزی عظیمی در ۱۰۵۸ق طعمۀ حریق شد. شهرت عمدۀ قطب‌الدین اشکوری به کتاب اوست، کتاب ''محبوب‌القلوب'' که بخش عمدۀ آن زندگی‌نامه فلاسفه و حکما از دورۀ یونان باستان تا عصر مؤلف است. کتاب دیگر ''تفسیر شریف لاهیجی'' است. برخی مؤلف این تفسیر را فردی جز قطب‌الدین اشکوری مذکور می‌دانند.</p>
<br><!--34066100-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:علوم قرآنی]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:اسلام، ایران و شرق]]