نمایش مبدأ برای ماوردی، علی بن محمد (بصره ۳۶۴ ـ بغداد ۴۵۰ق)


ماوَرْدی، علی بن محمد (بصره ۳۶۴ ـ بغداد ۴۵۰ق)<br>(نام کامل: ابوالحسن على بن محمد بن حبیب ماوردى) از فقهای شافعی، و قضات مشهور عصر خویش. از ابوحامد اسفراینی علم فقه آموخت. در زمان القائم بامرالله عباسی عنوان [[قاضی القضات|قاضی‌القضات]] یافت و در پیش خلفا منزلتی رفیع به دست‌ آورد. به معتزله تمایل داشت. مهم‌ترین اثر او کتاب ''الاحکام‌السلطانیه'' درباره علم سیاست و فرمانروایی است و تحت عنوان ''آیین حکمرانی'' به فارسی ترجمه شده است. از دیگر تألیفات اوست: ''أدب الدنیا و الدین''، ''العیون و النکت''، ''نصیحةالملوک''، ''اَعلام‌النبوه''، ''الامثال و الحکم''، ''قانون الوزاره''.<br><!--38093800-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]