نمایش مبدأ برای مچنیکوف، الی (۱۸۴۵ـ ۱۹۱۶)


مِچْنیکوف، اِلی (۱۸۴۵ـ ۱۹۱۶)(Metchnikoff, Elie)<br>
[[پرونده: 38156400.jpg | بندانگشتی|مِچْنيکوف، اِلي]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = الی مچنیکوف
|نام =Elie Metchnikoff
|نام دیگر=
|نام اصلی=ایلیا ایلیچ مچنیکوف
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۸۴۵م
|تاریخ مرگ=۱۹۱۶م
|دوره زندگی=
|ملیت=روسیه ای
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دکترای تخصصی از دانشگاه پترزبورگ
| شغل و تخصص اصلی = ایمنی شناس
|شغل و تخصص های دیگر=جانورشناس
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۱۹۰۸)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =زیست شناسی
|دوره =
|فعالیت های مهم =ریاست انستیتو پاستور پس از مرگ لویی پاستور
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>(نام اصلی: ایلیا ایلیچ مچنیکوف<ref>Ilya Ilich Mechnikov</ref>) ایمنی‌شناس و جانورشناس<ref>zoologist </ref> روس، و از پیش‌گامان ایمنی‌شناسی سلولی<ref>cellular immunology</ref>. به همراه پل ارلیش<ref>Paul Ehrlich </ref> و به‌سبب کشف پاسخ ایمنی ذاتی<ref>innate immunity response</ref> به جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۰۸ دست یافت. مچنیکوف در ایتالیا استاد بود و پژوهش‌هایش در زمینۀ یاخته‌های دستگاه ایمنی ستارۀ دریایی منجر به کشف ایمنی ذاتی شد. در این فرآیند، گویچه‌های سفید متحرک خون (بیگانه‌خوار<ref>phagocyte </ref>ها) ریزسازواره‌های<ref>micro-organism </ref> بالقوه مضر را می‌بلعند و هضم می‌کنند. ایمنی ذاتی دفاع مادرزادی و غیراختصاصی در برابر عفونت است و بدون تماس قبلی با عامل بیماری‌زا وجود دارد. در ایمنی اکتسابی<ref>acquired immunity </ref>، پادتن<ref>antibody </ref> اختصاصی بر ضد هر میکروب تولید می‌شود و این موضوع اساس مایه‌کوبی است. ایمنی ذاتی برای مقابله با هر بیماری اهمیت دارد، زیرا در سه تا پنج روز اول بیماری، زمان لازم برای پیدایش ایمنی اکتسابی بدن، با عامل بیماری‌زا مبارزه می‌‌کند. مچنیکوف در اوکراین، نزدیک خارکوف<ref>Khaarkov </ref>، زاده شد و در دانشگاه خارکوف<ref>University of Kharkov </ref> درس خواند. دانشنامۀ دکترای تخصصی خود را از دانشگاه پترزبورگ<ref>University of Petersburg </ref> گرفت. از ۱۸۷۳ تا ۱۸۸۲، استاد جانورشناسی و کالبدشناسی مقایسه‌ای<ref>comparative anatomy</ref> اودسا شد. سپس، سِمتی آموزشی را در مسینای ایتالیا پذیرفت. او بیشتر پژوهش‌های خود را در این شهر صورت داد. در ۱۸۸۶، به روسیه برگشت و رئیس انستیتوی باکتری‌شناسی<ref>Institute of Bacteriology </ref> اودسا شد و یک سال بعد، به دعوت لوئی پاستور<ref>Louis Pasteur </ref> برای راه‌اندازی آزمایشگاه جدیدی در انستیتو پاستور<ref>Pasteur Institute</ref> به پاریس رفت. در ۱۸۹۵، پس از مرگ پاستور، به ریاست انستیتو پاستور رسید.</p>

<!--38156400-->

----
[[رده:پزشکی]]
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]
[[رده:زیست شناسی]]
[[رده:(زیست شناسی)اشخاص و آثار]]
<references />