نمایش مبدأ برای نخجوانی، نعمت الله ( ـ‍ آق شهر ۹۲۰ق)


نَخْجَوانی، نعمت‌الله (  ـ‍ آق‌شهر ۹۲۰ق)<br>
(یا: شیخ‌ بابانعمت؛ علوان آق شهری) نویسنده، شاعر و عارف ایرانی. در زادگاهش درس خواند. سپس به تصوف روی آورد و گوشه‌نشین شد. از پیروان نظریۀ وحدت وجود بود و اشعاری با درو‌ن‌مایه‌های عرفانی می‌سرود. در ۹۲۰ق، تفسیری صوفیانه به آیات قرآن نوشت. از آثارش: شرح'' گلشن راز'' به فارسی؛'' الفواتح‌ الالهیة والمفاتیح‌الغیبیه'' در تفسیر قرآن؛ ''حاشیه بر انوارالتنزیل و اسرارالتأویل'' قاضی بیضاوی؛ ''هدایة‌الاخوان''؛ شرح ''فصوص‌الحکم''.
<br><!--39082800-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:اشخاص و فرقه ها]]