نمایش مبدأ برای نیبور، کارستن (۱۷۳۳ـ۱۸۱۵)


نیبور، کارْسْتِن (۱۷۳۳ـ۱۸۱۵)(Neibuhr, Carsten)<br>
[[پرونده: 39220800.jpg | بندانگشتی|نيبور، کارْسْتِن]]<p>پوینده و خاورشناس دانمارکی‌تبار آلمانی. مسّاحی و نقشه‌برداری را در دانشگاه هامبورگ و زبان عربی را در دانشگاه گوتینگن فراگرفت. در ۱۷۶۱ به فرمان فردریک پنجم، پادشاه دانمارک، با یک گروه پنج‌نفری برای پژوهش‌های علمی و تهیۀ کتاب‌های خطی به مصر، سوریه، و شبه‌جزیرۀ عربستان رفت. این گروه یک سال در مصر ماند. در ۱۷۶۲ به جدّه وارد شد و از آن‌جا راه هند را پیش گرفت. همراهانش در عربستان و در راه هند درگذشتند و او به‌تنهایی به سفر خود ادامه داد. در ۱۷۶۴ از بمبئی رهسپار اروپا شد و در میان راه به ایران رفت (۱۷۶۵) و در شیراز به حضور صادق‌خان، برادر کریم‌خان و حکمران فارس، رسید و از آن‌جا به تخت جمشید رفت. حدود یک ماه در مرودشت اقامت کرد و آثار باقی‌مانده و سنگ‌نبشته‌های میخی تخت جمشید را نقاشی کرد و ثابت کرد که خطوط کتیبه‌ها از سه نوع و ساده‌ترین آن‌ها مرکب از ۴۲ علامت است. پس از ترک ایران، از راه عراق و سوریه و عثمانی به کپنهاگ بازگشت (۱۷۶۷). پس از آن، مدتی در دستگاه نظامی دانمارک خدمت کرد و سپس به خدمت دستگاه اداری هولشتاین درآمد (۱۷۷۸). از آثارش: ''توصیف بلاد عرب'' به آلمانی (۱۷۷۲)؛ ''سفری به کشورهای عربی و اطراف'' آن به آلمانی در سه جلد (۱۷۷۴ـ۱۷۷۸، ۱۸۳۷)‌ که بخشی از جلد دوم مطالبی دربارۀ ایران دارد و همین قسمت را پرویز رجبی با عنوان'' سفرنامۀ نیبور'' به فارسی برگردانده است (تهران، ۱۳۵۴ش)؛ ''گزارش مسافرت به عربستان'' (۱۷۷۶ـ۱۷۸۶).</p>
<br><!--39220800-->
[[رده:باستان شناسی ایران]]
[[رده:(باستان شناسی ایران)اشخاص و آثار]]
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]