نمایش مبدأ برای هاوکینگ، استیون (۱۹۴۲- 14 مارس 2018م)


هاوکینْگ، استیون (۱۹۴۲- 14 مارس 2018م)(Hawking, Stephen)<br/> [[File:41043400.jpg|thumb|هاوکينْگ، استيون]]فیزیک‌دان انگلیسی. تحقیقاتش در زمینۀ نسبیت عام<ref>general relativity</ref>، به‌‌ویژه نظریۀ میدان گرانش<ref>gravitational field </ref>، منجربه جست‌وجوی نظریۀ کوانتومی گرانش<ref>quantum theory of gravity </ref> برای توضیح سیاه‌چاله‌ها<ref>black holes </ref> و مِهبانگ<ref>Big Bang </ref> به‌ منزلۀ تکینگی<ref>singularity </ref>هایی شده است که در نظریۀ کلاسیک نسبیت<ref>classical relativity theory </ref> توضیح کافی ندارند. در ۱۹۸۸، کتابی با عنوان ''تاریخچۀ زمان''<ref>''Brief History of Time''</ref> منتشر کرد که شرحی از کیهان‌شناسی<ref>cosmology </ref> برای عامۀ مردم است و در سطح بین‌المللی پرفروش شد. بعد از آن نیز ''سرشت فضا و زمان''<ref>''The Nature of Space and Time''</ref> (۱۹۹۶) را با همکاری راجر پن روز<ref>Roger Penrose </ref> نوشت. هاوکینگ بر آن بوده است که ترکیبی جامع از مکانیک کوانتومی<ref>quantum mechanics </ref> و نظریۀ نسبیت به‌دست دهد. این هدف در حدود زمان انتشار کتاب اثرگذارش با عنوان ''ساختار بزرگ‌مقیاس فضا ـ زمان''<ref>''The Large Scale Structure of Space-Time''</ref> (۱۹۷۳) شکل گرفت. جی اف الیس<ref>GF Ellis </ref> در نوشتن این کتاب با او همکاری کرد. مهم‌ترین نتیجه‌ای که هاوکینگ به‌دست آورد (۱۹۷۴) این بود که سیاه‌چاله‌ها می‌توانند ذراتی را به‌‌صورت تابش گرمایی<ref>thermal radiation </ref> گسیل کنند. این تابش گرمایی به تابش‌ هاوکینگ<ref>Hawking radiation </ref> معروف شده است. هاوکینگ در آکسفورد انگلستان زاده شد. در دانشگاه‌های آکسفورد و کیمبریج درس خواند و در ۱۹۷۹، استاد ریاضی دانشگاه کیمبریج شد. جوان بود که به بیماری اعصاب حرکتی، نوع نادری از فلج وخیم‌ترشونده<ref>degenerative paralysis </ref> دچار شد و اکنون از صندلی چرخ‌دار و تجهیزات ارتباطاتی استفاده می‌کند. موفقیت‌آمیزترین تحقیق هاوکینگ در زمینۀ سیاه‌چاله‌ها بود. سیاه‌چاله ستاره‌ای است که مرحلۀ رُمبش گرانشی<ref>gravitational collapse </ref> را کاملاً از سر گذرانده است و میدان گرانی آن به‌قدری شدید است که هیچ چیز، حتی نور، نمی‌تواند از آن بگریزد. از ۱۹۷۴ به بعد، هاوکینگ به مطالعۀ رفتار ماده در مجاورت بی‌فاصلۀ سیاه‌چاله پرداخته است. او برای تابش هاوکینگ گسیل‌شونده از سیاه‌چاله‌ها توضیحی فیزیکی مطرح کرده است که در آن، از مفهوم کوانتوم مکانیکی ذرات مجازی<ref>virtual particles </ref> استفاده می‌شود. این ذرات به‌ صورت زوج ذره ـ پادذره وجود دارند و فضای تهی<ref>empty space</ref> را پرمی‌کنند. نظر هاوکینگ این است که وقتی چنین زوجی در نزدیکی سیاه‌چاله تشکیل می‌شود، نیمی از آن ممکن است در سیاه‌چاله ناپدید شود و نیمی دیگر برجای می‌ماند و می‌تواند به فضای نامتناهی بگریزد. این نیمه را ناظر دوردست به‌صورت تابش گرمایی مشاهده می‌کند.

&nbsp;

----

[[Category:فیزیک و مکانیک]] [[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]