نمایش مبدأ برای هومل، یوهان (۱۷۷۸ـ۱۸۳۷)


{{جعبه زندگینامه|عنوان=یوهان هومل|نام=Johann Hummel|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۷۷۸م|تاریخ مرگ=۱۸۳۷م|دوره زندگی=|ملیت=اتریشی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=زیرنظر یوهان آلبرشتس‌برگر، هایدن، آنتونیو سالیری، آهنگ‌سازی|شغل و تخصص اصلی=نوازنده پیانو و آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=از ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۱ سرپرست موسیقی دربار شاهزاده استرهازی، از ۱۸۱۶ تا ۱۸۱۹ مقام مشابهی در دربار وورتمبرگ در اشتوتگارت داشت|جوایز و افتخارات=|آثار=صحنه‌ای اپراهای بازگشت امپراتور (۱۸۱۴) و ماتیلده فون گوییزه (۱۸۱۰)؛ باله‌های هلن و پاریس (۱۸۰۷)، نقاشی زنده‌شده، سافو؛ پانتومیم حلقۀ سحرآمیز (۱۸۱۱)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ نیای مادری اثر گریلپارتسِر|خویشاوندان سرشناس=یوزف هومل (پدر)، الیزابت روکل (همسر)|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}هومل، یوهان (۱۷۷۸ـ۱۸۳۷)

(Hummel, Johann)
[[پرونده:Hummel, Johann.jpg|بندانگشتی|یوهان هومل]]
[[پیانو]]<nowiki/>نواز و آهنگ‌ساز اتریشی. در ادامۀ راه [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]] (استاد خود)، ملودی‌هایی زیبا و جذاب هرچند به‌نوعی بیش‌ازحد متقارن و «قالبی» پدید آورد. به محافظه‌کاری شهرت داشت. علاوه‌بر آثار مخصوص ساز کلاویه‌دار، مشتمل بر هفت کنسرتو، آثار کُرال و مجلسی و اپراهایی نیز ساخت. هومِل موسیقی را ابتدا از پدرش، یوزف هومل<ref>Joseph Hummel</ref> رهبر ارکستر، تعلیم گرفت که در ۱۷۸۵ در مقام رهبر ارکستر تئاتِر آوف دِر ویدِن<ref>Theater auf der Wieden</ref> به [[وین]] آمده بود. در آن هنگام یوهان دیگر یک پیانونواز درخشان شده بود و موتسارت دو سال به او تعلیم داد. در [[لندن (انگلستان)|لندن]] از [[کلمنتی، موتسیو (۱۷۵۲ـ۱۸۳۲)|موتسیو کلمنتی]]<ref>Muzio Clementi</ref> درس‌های بیشتری فراگرفت و تا ۱۷۹۲ در آن شهر ماندگار شد. در ۱۷۹۳ به وین بازگشت و زیرنظر یوهان آلبرشتس‌برگر<ref>Johann Albrechtsberger</ref>، [[هایدن، یوزف (۱۷۳۲ـ۱۸۰۹)|هایدن]]<ref>Haydn </ref>، و [[سالیری ، آنتونیو (۱۷۵۰ـ۱۸۲۵)|آنتونیو سالیِری]]<ref>Antonio Salieri</ref> به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت. در ۱۸۰۳ از [[روسیه]] دیدن کرد و از ۱۸۰۴ تا ۱۸۱۱ سرپرست موسیقی دربار شاهزاده استرهازی<ref>Prince Esterházy</ref> بود. از ۱۸۱۶ تا ۱۸۱۹ مقام مشابهی در دربار [[وورتمبرگ]]<ref>Württemberg </ref> در [[اشتوتگارت]] داشت و از ۱۸۱۹ تا ۱۸۲۲ را نیز در دربار وایمار<ref>Weimar </ref> گذراند و از ۱۸۳۳ تا پایان عمر در این دربار ماند؛ در این میان برای اجرای کنسرت به گشت‌های هنری گسترده‌ای نیز می‌رفت و اوقات زیادی را در لندن می‌گذراند. هومل از دوستان [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]] بود و سه سونات پیانوی آخر [[شوبرت ، فرانتس (۱۷۹۷ـ ۱۸۲۸)|شوبرت]]<ref>Schubert </ref> در اصل به او تقدیم شد. همسرش، الیزابت روکل<ref>Elisabeth Röckl</ref> (۱۷۹۳ـ۱۸۸۳) خواننده بود. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراهای ''بازگشت امپراتور<ref>Die Rückfahrt des Kaisers</ref>'' (۱۸۱۴) و ''ماتیلده فون گوییزه<ref>Mathilde von Guise</ref>'' (۱۸۱۰)؛ باله‌های ''هلن و پاریس<ref>Hélène et Paris</ref>'' (۱۸۰۷)، ''نقاشی زنده‌شده<ref>Das belebte Gemälde</ref>''، ''سافو<ref>Sappho </ref>''؛ پانتومیم ''حلقۀ سحرآمیز<ref>Der Zauberring</ref>'' (۱۸۱۱)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''نیای مادری<ref>Die Ahnfrau</ref>'' اثر [[گریلپارتسر، فرانتس (۱۷۹۱ـ۱۸۷۲)|گریلپارتسِر]]<ref>Grillparzer</ref>.

&nbsp;

----

[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]