نمایش مبدأ برای وان در میر، سیمون (۱۹۲۵-۲۰۱۱)


وان دِر میر، سیمون (۱۹۲۵-۲۰۱۱)(Van der Meer, Simon)<br/> [[File:40043400.jpg|thumb|وان دِر مير، سيمون]] {{جعبه زندگینامه
|عنوان =سیمون وان در میر
|نام =Simon Van der Meer
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز= لاهه هلند ۱۹۲۵م
|تاریخ مرگ=۲۰۱۱م
|دوره زندگی=
|ملیت=هلندی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=مهندسی در دانشگاه فنی دلفت 
| شغل و تخصص اصلی =فیزیک دان 
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =عضو هییت علمی سرن در ۱۹۵۶
|جوایز و افتخارات =کسب جایزه نوبل فیزیک مشترک (۱۹۸۴) به سبب کشف ذرات بنیادی W و Z 
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =فیزیک و مکانیک
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}فیزیک‌دان هلندی. در ۱۹۸۴، به سبب کشف ذرات بنیادی<ref> elementary particles</ref> W و Z به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این ذرات در انتقال نیروی هسته‌ای ضعیف<ref> weak nuclear force</ref> نقش حامل و میانجی را برعهده دارند. کشف این ذرات نظریات استیون واینبرگ<ref> Steven Weinberg </ref>، شلدون گلاشو<ref>Sheldon Glashow </ref>، محمد عبدالسلام و دیگران را مبنی‌بر ارتباط بین نیروی هسته‌ای ضعیف و نیروی الکترومغناطیسی<ref>electromagnetic field </ref> تأیید کرد. جایزۀ‌ نوبل مشترکاً به وان دِر میر و کارلو روبیا<ref>Carlo Rubbia </ref> اعطا شد. ذرات W و Z در شتاب‌دهنده‌های ذرات سرن<ref>CERN </ref>،‌ واقع در آزمایشگاه فیزیک ذرات اروپا در نزدیکی ژنو، و بر اثر برخورد بین پروتون‌ها و پادپروتون‌های پر انرژی کشف شدند. این برخورد منجر به تولید رگباری از ذرات، مانند جرقه‌های آتش بازی،‌ می‌شود که ذرات W و Z هم در آن‌ها دیده می‌شوند. سهم اصلی وان در میر در این آزمایش طراحی فرآیندی با نام سرمایش تصادفی<ref>stochastic cooling </ref> بود که برای تهیۀ‌ تعداد زیادی پادپروتون به کار رفت. وان در میر در لاهۀ هلند زاده شد و در دانشگاه فنی دلفت<ref>Delft</ref> مهندسی خواند. در ۱۹۵۶، عضو هیئت علمی سرن شد.

&nbsp;

----

[[Category:(فیزیک و مکانیک)اشخاص و آثار]]