نمایش مبدأ برای پومپوناتسی، پیترو (۱۴۶۲م ـ۱۵۲۵)


پومْپوناتْسی، پیِترو (۱۴۶۲م ـ۱۵۲۵)(Pomponazzi, Pietro)

فیلسوف اومانیست ایتالیایی. در پادوا<ref>Padua </ref> پزشکی و فلسفه خواند و همان‌جا فلسفه تدریس کرد (۱۴۸۸ـ۱۴۹۶ و ۱۴۹۹ـ۱۵۰۹) و تدریس فلسفه را در فِرّارا<ref>Ferrara </ref> (۱۴۹۶ـ۱۴۹۹) و بولونیا (۱۵۱۱ـ۱۵۲۵) نیز ادامه داد. پیرو ارسطو بود و در رسالۀ ''در بقای نفس''<ref>''Tractatus de immortalitate animae'' </ref> (۱۵۱۶) نظری در این باره ارائه کرد که کاملاً مغایر نظر پیروان توماس آکوئیناس<ref>Thomas Aquinas </ref> و ابن رشد بود. او مدعی شد که بقای نفس قابل اثبات منطقی نیست و اعتقاد بدان، و به قیامت و مکافات، ضرورت اخلاقی ندارد و برای ادعای خود رواقیان<ref>Stoics </ref> باستان را مثال آورد. آرای او با انتقاد شدید روبه‌رو شد و کتاب‌های او را در ونیز سوزاندند. او در دفاع از خود گفت که دین با فلسفه و علم تفاوت اساسی دارد و بقای نفس هرچند قابل اثبات منطقی نیست، قابل پذیرش اعتقادی هست. در کتاب ''افسون‌ها''<ref>''De incatationibus'' </ref> ادعا کرد بسیاری از وقایعی که فوق طبیعی تصور می‌شوند توضیح منطقی دارند و در کتاب دیگرش، ''تقدیر''<ref>De Fato</ref>، مدعی شد که جبر و اختیار منطقاً قابل جمع نیستند و با این حال زندگی اخلاقی میسر است.

&nbsp;

<br/> <!--13206400-->

[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]]