نمایش مبدأ برای کاشف السلطنه، محمدمیرزا قوانلو (تربت حیدریه ۱۲۴۴ـ بوشهر ۱۳۰۷ش)


کاشف‌السّلطنه، محمدميرزا قوانلو (تربت حیدریه ۱۲۴۴ـ بوشهر ۱۳۰۷ش)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان = محمدميرزا قوانلو کاشف‌السّلطنه
|نام =
|نام دیگر=محمدمیرزا آقاخان قاجار قوانلو 
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=پرنس دو چای و چایکار
|زادروز=تربت حیدریه ۱۲۴۴ش
|تاریخ مرگ=بوشهر ۱۳۰۷ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=رشتۀ حقوق در دانشگاه سوربون
| شغل و تخصص اصلی =نویسنده و دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =نایب اول سفارت ایران در پاریس، حاکم تربت حیدریه، کنسول ایران در بمبئی، رئیس سازمان چای، شهردار تهران 
|جوایز و افتخارات =
|آثار  = فواید راه‌آهن(تهران 1373)؛ دستورالعمل زراعت چای (تهران، 1337)
|خویشاوندان سرشناس =اسدالله میرزا نایب‌الایاله (پدر)
|گروه مقاله =تاریخ ایران
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}محمدمیرزا آقاخان قاجار قوانلو معروف به پرنس دو چای و چایکار، نویسنده و دولتمرد ایرانی. فرزند اسدالله میرزا نایب‌الایاله فرزند سیف‌الملوک میرزا پسر علیشاه ظل‌السلطان. پس از فراگیری دانش‌های مقدماتی، در مدرسۀ دارالفنون به تحصیل زبان فرانسه و دیگر علوم پرداخت. سپس منشی میرزا نصرالله‌خان مشیرالدوله وزیر خارجه شد. در ۱۲۹۸ق دبیر دوم سفارت ایران در پاریس شد و هم‌زمان در رشتۀ حقوق در دانشگاه سوربون درس خواند و رتبه‌اش تا نایب اولی سفارت ارتقا یافت. در ۱۳۰۶ق به ایران بازگشت. در ۱۳۱۰ق حاکم تربت حیدریه بود و به‌سبب مخالفت با سیاست‌های ناصرالدین‌شاه به روسیه گریخت و پس از آن به عثمانی و فرانسه رفت و بعد از مرگ شاه به ایران بازگشت. در ۱۳۱۴ق کنسول ایران در بمبئی شد و در آن‌جا به مطالعه دربارۀ کشت چای پرداخت و در بازگشت به ایران چند تخم چای را با خود آورد و آن را در نواحی شمال ایران کشت کرد. وی در دورۀ پادشاهی مظفرالدین‌شاه رئیس سازمان چای و در سلطنت محمدعلی شاه، شهردار تهران بود و در سال ۱۳۲۹ق به‌سبب طرفداری از محمدعلی شاه به زندان افتاد و ظاهراً به خواهش سفیر آلمان از زندان آزاد شد. وی در راه بوشهر در حادثۀ تصادف اتومبیل درگذشت و پیکرش را در لاهیجان به خاک سپردند. از آثار اوست: ''فواید راه‌آهن'' (تهران ۱۳۷۳)؛ ''دستورالعمل زراعت چای'' (تهران، ۱۳۳۷)؛ ''قانون بلدیه''، که کتابچه‌ای در وظایف شهرداری و مأموران آن است (۱۳۲۵ق).
<br><!--35075600-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ قاجار]]