نمایش مبدأ برای کریستنسن، آرتور (۱۸۷۵ـ۱۹۴۵)


کریسْتِنْسِن، آرتور (۱۸۷۵ـ۱۹۴۵)(Christensen, Arthur )<br>


خاورشناس دانمارکی. در زادگاهش تحصیلات دانشگاهی خود را به‌پایان برد و زبان‌های فارسی، عربی، و ترکی و سانسکریت را آموخت. پس از سفری پژوهشی به لندن و پاریس و اسپانیا، در ۱۹۰۲ به برلین رفت و در آن‌جا مطالعات خود، به‌ویژه دربارۀ زبان اوستایی و آیین مزدیسنا، را پی گرفت. از ۱۹۰۳ استاد ایران‌شناسی دانشگاه کپنهاگ شد. نخستین عضو خارجی فرهنگستان ایران بود و سه بار، در ۱۹۱۴، ۱۹۲۹ و ۱۹۳۴، به ایران سفر کرد. حدود ۶۰ اثر به زبان‌های گوناگون دربارۀ ایران نوشت. از آثارش: ''کمونیست ایرانی'' (کپنهاگ، ۱۹۰۱)؛ ''گویش سمنانی'' (۱۹۱۵)؛ ''نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران'' (۲ جلد، استکهلم، ۱۹۱۷، لیدن ۱۹۳۴. ترجمۀ فارسی: تهران، ۱۳۶۴ـ‌۱۳۶۸م)؛ ''قصه‌های عامیانۀ فارسی'' (کپنهاگ، ۱۹۱۸)؛'' لهجه‌های اورامان و پاوه'' (۱۹۲۱)؛ ''پادشاهی شاه کواد نخست و کمونیسم مزدکیان'' (۱۹۲۵) که با نام'' سلطنت قباد و ظهور مزدک'' به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۲۰ش)؛ ''مطالعات انتقادی دربارۀ رباعیات عمرخیام''، به انگلیسی (کپنهاگ، ۱۹۲۷) که با نام تحقیق در رباعیات و زندگی خیام به فارسی برگردانده شده (تهران، ۱۳۲۰ش)؛ ''مطالعاتی در دین زردشت در ایران باستان'' (۱۹۲۸)؛ ''مجموعۀ مقالات دربارۀ شناخت گویش‌های ایرانی'' در ۲ جلد (۱۹۳۰، ۱۹۳۵)؛ ترجمۀ منظوم ''شاهنامۀ'' فردوسی به دانمارکی (۱۹۳۱)؛ ''کیانیان''، به فرانسوی (کپنهاگ، ۱۹۳۲. ترجمۀ فارسی: تهران، ۱۳۳۶ش)؛ ''ایران در زمان ساسانیان'' (کپنهاگ، ۱۹۳۶. ترجمۀ فارسی: ۱۳۱۷ش)؛ ''حماسه‌های شاهان در داستان‌های ایران باستان'' (پاریس، ۱۹۳۶).
<br><!--35208700-->
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]