نمایش مبدأ برای یارعلی تبریزی ( ـ پس از ۹۲۶ق)


یارعلی تبریزی (  ـ پس از ۹۲۶ق)<br>
(متخلص به ماتمی) ادیب، شاعر و مترجم ایرانی. در بورسه عثمانی اقامت کرد و با شیخ فتح‌الله ( ـ۹۲۰ق)، نوۀ دختری جلال‌الدین دوانی، که خود شاعر بود، دوست شد. یارعلی در نظم و نثر، به‌ویژه نثر فارسی، استاد بود. در آثارش فراوان از اشعار حافظ شاهد آورده است. از آثارش: منظومۀ ''نثراللئالی'' که برگردان ''مأة کلمۀ'' حضرت علی(ع) است. در این ترجمه برای هر کلمه دو بیت با دیباچه‌ای به نثر فارسی آورده است؛ ''ریاض‌الافکار'' به نثر فارسی که مناظرۀ خزان و بهار به زبان حال است که به‌کوشش نصرالله پورجوادی به‌چاپ رسیده است (۱۳۸۲ش).
<br><!--42005100-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]