نمایش مبدأ برای یونگ، کارل گوستاو (۱۸۷۵ـ ۱۹۶۱)


یونْگ، کارْل گوسْتاو (۱۸۷۵ـ ۱۹۶۱)(Jung, Carl Gustav)<br /> {{جعبه زندگینامه
|عنوان =کارل گوستاو یونگ
|نام =Carl Gustav Jung
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=کسویل ۱۸۷۵م
|تاریخ مرگ=۱۹۶۱م
|دوره زندگی=
|ملیت=سوییسی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= فارغ التحصیل در رشته پزشکی از دانشگاه های بازل و زوریخ
| شغل و تخصص اصلی =روان پزشک
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =روان شناسی ناخودآگاهی(۱۹۱۲)
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =روانشناسی و روانپزشکی
|گروه مقاله =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[File:42065200.jpg|thumb|يونْگ، کارْل گوسْتاو]]روان‌پزشک سوئیسی، مؤسس مکتب تحلیلی روان‌شناسی. یونگ کار زیگموند فروید<ref>Sigmund Freud</ref>&nbsp;را در زمینۀ روانکاوی<ref>psychoanalysis</ref>&nbsp;وسعت داد و اختلال‌های ذهنی و عاطفی را به‌منزلۀ کوششی برای دست‌یافتن به تمامیت شخصی و معنوی تعبیر کرد. یونگ، که پدرش کشیشی پروتستان بود، در ۲۶ ژوئیۀ ۱۸۷۵ در کِسویلِ<ref>Kesswil</ref>&nbsp;سوئیس به‌دنیا آمد و در دورۀ کودکیِ توأم با تنهاییش تمایلی به رؤیاپردازی و خیال‌بافی در وجودش شکوفا شد که در کارهای دورۀ بزرگ‌سالیش سخت تأثیر نهاد. پس از آن‌که در ۱۹۰۲ از دانشگاه‌های بازل<ref>Basel</ref>&nbsp;و زوریخ در رشتۀ پزشکی فارغ‌التحصیل شد و تجربه‌های وسیعی در زمینه‌های زیست‌شناسی، جانورشناسی، دیرین‌شناسی و باستان‌شناسی اندوخت، کارش را در مورد تداعی واژه‌ها<ref>word association</ref>&nbsp;آغاز کرد؛ در این روش، پاسخ‌های شخص بیمار به واژه‌های محرک<ref>stimulus words</ref>&nbsp;آشکار‌کنندۀ چیزی بود که یونگ آن را «عقده<ref>complex</ref>» نامید اصطلاحی که از آن پس تاکنون جهانگیر شده است. این پژوهش‌ها برایش شهرتی جهانی به ارمغان آورد و او را به همکاری نزدیک با فروید رهنمون شد. اما یونگ، با انتشار کتاب ''روان‌شناسی ناخودآگاهی<ref>''Psychology of the Unconscious''</ref>''&nbsp;(۱۹۱۲)، عدم وابستگیش را به تعبیر تنگ و محدود جنسی فروید دربارۀ زیستمایه (لیبیدو)<ref>libido</ref>&nbsp;اعلام کرد و همانندی‌های نزدیک میان اسطوره‌های باستان و خیال‌پروری‌های روان‌پریشانه را نشان داد و انگیزش‌های انسانی را برحسب نیروی خلّاق بزرگ‌تری تبیین کرد. او از ریاست «انجمن بین‌المللی روانکاوی» کناره گرفت و در بنیانگذاری جنبشی موسوم به روان‌شناسی تحلیلی<ref>analytical psychology</ref>&nbsp;شرکت کرد. یونگ در ۵۰ سال باقی‌ماندۀ عمر، با مایه‌گرفتن از دانش وسیعی که در اسطوره‌شناسی<ref>mythology</ref>&nbsp;و تاریخ داشت، با تجربه‌اندوزی از سفرهایش به مناطقی با فرهنگ‌های گوناگون در نیومکزیکو، هند و کنیا، به‌ویژه با بهره‌گیری از رؤیاها و خیال‌پردازی‌های دورۀ کودکیش، نظریه‌هایش را پرورد. در ''سنخ‌های روان‌شناختی<ref>''Psychological Types''</ref>''&nbsp;(۱۹۲۱) به رابطۀ میان خودآگاهی و ناخودآگاهی پرداخت و سنخ‌های شخصیت<ref>personality types</ref>&nbsp;ـ برون‌گرا<ref>extrovert</ref>&nbsp;و درون‌گرا<ref>introvert</ref>&nbsp;ـ را، که اکنون به‌خوبی شناخته شده‌اند، مطرح کرد. یونگ سپس میان ناخودآگاهی شخصی<ref>personal unconscious</ref>، یا احساسات و اندیشه‌های سرکوفته‌ای که درخلال زندگی فرد پدید می‌‌آیند، و ناخودآگاهی جمعی<ref>collective unconscious</ref>، یا آن احساسات و اندیشه‌ها و خاطرات موروثی‌ای که همۀ بشریت در آن‌ها شریکند، تمایزی قائل شد. به عقیدۀ یونگ، ناخودآگاهی جمعی متشکل از چیزهایی است که وی آن‌ها را «کهن‌الگوها<ref>archetypes</ref>» یا تصویر‌های اولیه<ref>primordial images</ref>&nbsp;می‌نامید. این‌ها با تجربه‌هایی از‌قبیل رویارویی با مرگ یا انتخاب همسر متناظرند و خود را به‌صورت نمادین در دین‌ها، اسطوره‌ها، افسانه‌های پریان و خیال‌پردازی‌ها جلوه‌گر می‌سازند. هدف از رویکرد درمانگرانۀ<ref>therapeutic</ref>&nbsp;یونگ عبارت بود از سازگارکردن حالت‌های گوناگون شخصیت که به‌نظر او نه تنها به متقابلانِ «درون‌گرا» و «برون‌گرا»، بلکه به متقابلانِ «حس‌کردن» و «دریافتن»، و احساس و تفکر، نیز تقسیم می‌شود. هر بیمار، با پی‌بردن به چگونگی ادغام ناخودآگاهی شخصی و ناخودآگاهی جمعی، می‌تواند به حالت تفّرد، یا تمامیت نفس، نایل شود. یونگ به‌ویژه در مورد روش‌های تحلیلی و رابطۀ میان روان‌درمانی<ref>psychotherapy</ref>&nbsp;و اعتقاد دینی مطالب بسیاری نوشت.

&nbsp;

----

[[Category:روانشناسی و روانپزشکی]] 
[[Category:اشخاص و اماکن]]
<references />