میو، داریوس (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴): تفاوت میان نسخه‌ها

میّو، داریوس‌ (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴)(Milhaud, Darius)<br/> [[File:38626000.jpg|thumb|ميّو، داريوس‌]] {{جعبه زندگینامه

|آثار =انسان و آرزویش (۱۹۱۸)؛ خاطرات برزیل (۱۹۲۱)

}}(یا: میلو) آهنگ‌ساز و پیانونواز فرانسوی. از اعضای گروهی از آهنگ‌سازان که به ''گروه شش''<ref>''Les Six''</ref> معروف بودند. آهنگ‌سازی بسیار پرکار که در انواع سبک‌ها و گونه‌ها آهنگ‌ می‌ساخت، و از جاز، ریتم‌های امریکای لاتین، و موسیقی الکترونیک تأثیر پذیرفته بود. خصوصیت برجستۀ کار او استفاده از پولی تونالیته (حضور هم‌زمان دو یا چند گام) است، مانند ''انسان و آرزویش''<ref>''L’homme et son désir''</ref> (۱۹۱۸) و ''خاطرات برزیل''<ref>''Saudades do Brasil''</ref> (۱۹۲۱) برای ارکستر. در بسیاری از آثار او رگه‌ای پاستورال (شبانی) نیز وجود دارد، که نمونۀ آن در اولین کوآرتت زهی (۱۹۱۲) او و شش سمفونی مجلسی (۱۹۱۷ـ۱۹۲۲) دیده می‌شود. تبار یهودی وی در کانتات ''آنی مامیو''<ref>''Ani maamiu''</ref> نمایان است (۱۹۷۳). از دیگر آثار اوست: اپراهای ''کریستف کلمب''<ref>''Christophe Colombe/Christopher Columbus''</ref> (۱۹۲۸)،''بولیوار''<ref>''Bolïvar''</ref> (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز ''آفرینش جهان''<ref>''La création du monde''</ref> (۱۹۲۳). میو از ۱۹۰۹ در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> زیرنظر ژدالژ<ref>Gédalge </ref>، ویدور<ref>Widor </ref>، و د اندی<ref>d’Indy </ref> به تحصیل ویولن و آهنگسازی پرداخت. دوکا<ref>Dukas </ref> نیز از معلمان او بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ وابستۀ هیئت دیپلماتیک فرانسه<ref>French Legation </ref> در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro </ref> بود و در آن‌جا با پل کلودل<ref>Paul Claudel </ref> آشنا شد، که بسیاری از لیبرتوهای او را نوشت. در ۱۹۲۲ آثارش برای نخستین‌بار در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر<ref>International Society for Contemporary Music </ref> ارائه شدند. در ۱۹۴۰ به امریکا رفت و استاد موسیقی کالج میلز<ref>Mills College</ref>&nbsp;در کالیفرنیا شد و در ۱۹۴۷ نیز استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار ملی<ref>National Conservatory </ref> در پاریس شد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراها''گاو روی پشت بام''<ref>''Le boeuf sur le toit''</ref> (۱۹۱۹)؛ موسیقی متن برای سه‌گانۀ ترجمه‌شدۀ ''اورستس''<ref>''Orest''</ref> اثر آیسخولوس<ref>Aeschylus </ref> (''آگاممنون''<ref>''Agamemnon''</ref>''، نیازآوران''<ref>''Les Choëphores''</ref>،&nbsp;''الهگان انتقام''<ref>''Les Euménides''</ref>، ۱۹۱۷ـ۱۹۲۲). ارکستری آثاری شامل دوازده سمفونی برای ارکستر بزرگ (۱۹۴۰ـ۱۹۶۲)، ''سوییت روستایی''<ref>''Suite Provençale''</ref> (۱۹۳۷)، ''بالاد''<ref>''Ballade''</ref>، ''کارناوال اکس''<ref>''Le Carnaval d’Aix''</ref> (۱۹۲۶)، ''کنچرتینوی بهار''<ref>''Concertino de printemps''</ref> برای ویولن و ارکستر (۱۹۳۴). موسیقی مجلسی هجده کوآرتت زهی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۲)؛ کوینتت بادی ''بخاری دیواری رنه شاه''<ref>''La cheminée du Roi René''</ref> (۱۹۳۹)؛ شش اثر پیانویی شامل ''بهار''<ref>''Printemps''</ref> (۲ جلد)، سوییت ''اسکاراموش''<ref>''Scaramouche''</ref> (۱۹۳۹) برای دو پیانو. آواز تک‌صدایی و کرال. چهارده کتاب ترانه‌ها شامل ''شعرهای یهودی''<ref>''Poèmes juifs''</ref>، ''کاتالوگ گل‌ها''<ref>''Catalogue des fleurs''</ref> برای خواننده و ارکستر مجلسی (۱۹۲۰)؛ ''مراسم مقدس''<ref>''Service Sacré''</ref> (۱۹۴۷).