بنگال غربی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|مساحت(کیلومتر مربع)=۸۷۸۵۳ | |مساحت(کیلومتر مربع)=۸۷۸۵۳ | ||
|تولیدات و صنایع مهم=تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانه های روغنی، شکر، حبوبات، و توتون | |تولیدات و صنایع مهم=تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانه های روغنی، شکر، حبوبات، و توتون | ||
}}<p>(یا: بنگال) ایالتی در شمال شرقی هند، با ۸۷,۸۵۳ کیلومتر مربع مساحت و ۸۳,۴۳۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). مرکزش | }}<p>(یا: بنگال) ایالتی در شمال شرقی هند، با ۸۷,۸۵۳ کیلومتر مربع مساحت و ۸۳,۴۳۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). مرکزش کلکته<ref>Kolkata</ref> است. صنایع آن عبارت‌اند از تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانه‌های روغنی، شکر، حبوبات، و توتون نیز تولید می‌کند. بنگال غربی بخش غربی جلگۀ آبرفتی<ref>alluvial plain</ref> پهناوری را اشغال کرده که رودهای گنگ<ref>Ganges </ref> و براهماپوترا<ref>Brahmaputra</ref>، با رود هوگلی<ref>Hooghly River </ref> آن را پدید آورده‌اند؛ رودهای دامودار<ref>Damodar </ref> و بهاگیراتی<ref>Bhagirathi </ref> نیز به دلتای هوگلی می‌ریزند. بخش غربی ناحیۀ باتلاقی<ref>mangrove swamp </ref> و جنگلی سونداربانز<ref>Sundarbans </ref> در جنوب منطقه قرار دارد. شهرهای مهم این ایالت عبارت‌اند از اَسن‌سول، دورگاپور، بَرْدوان<ref>Burdwan </ref>، و بورنپور<ref>Burnpur</ref>. از قرن ۵پ‌م، بنگال مرکز دادوستد بود. گوپتا<ref>Gupta </ref>ها از قرن ۴م حکومت کردند، و تجارت، به‌ویژه با روم، رونق داشت. سقوط امپراتوری روم<ref>Roman Empire </ref> از اهمیت بنگال کاست، تا این‌که سلسلۀ پالا<ref>Pala </ref> در ۷۵۰م تأسیس شد. بنگال در آن زمان به مرکز آیین بودا، هنر و، آموزش تبدیل شد. بعدها این ناحیه تحت کنترل سلطان‌نشین دهلی<ref>Delhi </ref> و سلسلۀ مغول قرار گرفت. در ۱۹۰۵، لرد کرزن<ref>Lord Curzon </ref>، سیاستمدار انگلیسی، بنگال را به دو قسمت تقسیم کرد و بر تنش بین مسلمانان و هندوها دامن زد. ایالت بنگال غربی در ۱۹۴۷ از ایالت سابق بریتانیایی بنگال تشکیل شد. بخش شرقی به پاکستان شرقی<ref>East Pakistan </ref> تبدیل گردید؛ تقسیم هند به خشونت و مهاجرت گسترده منجر شد. در ۱۹۷۱، پیش از تأسیس کشور مستقل بنگلادش، بنگال غربی پذیرای ۱۰میلیون آوارۀ جنگ داخلی پاکستان بود. در قرن ۱۹، هنر و ادبیات بنگالی، تحت تأثیر ترکیبی از آیین سنتی هندو و مسیحیت وارداتی بریتانیایی به اوج شکوفایی رسید. رابیندرانات تاگور<ref>Rabindranath Tagore </ref> (۱۸۶۱ـ۱۹۴۱)، شاعر مشهور هندی، در ۱۹۲۱ دانشگاه ویشوا بهاراتی<ref>Vishva Bharati University</ref> را تأسیس کرد که به علوم انسانی و هنرهای نمایشی اختصاص دارد. بنگال غربی پنج دانشگاه دیگر نیز دارد.</p><!--12343400--> | ||
---- | |||
[[رده:جغرافیای آسیا]] | [[رده:جغرافیای آسیا]] | ||
[[رده:جغرافیای انسانی هند]] | [[رده:جغرافیای انسانی هند]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۰
بَنگال غربی
| بنگال غربی | |
|---|---|
| نام فارسی | بنگال غربی |
| نام های دیگر | بنگال |
| کشور | هند |
| موقعیت | شمال شرقی هند |
| مرکز | کلکته |
| شهرهای مهم | اسن سول، دورگاپور، بردوان و بورنپور |
| جمعیت | ۸۳,۴۳۸,۰۰۰ نفر (۲۰۰۱) |
| مساحت(کیلومتر مربع) | ۸۷۸۵۳ |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانه های روغنی، شکر، حبوبات، و توتون |
(یا: بنگال) ایالتی در شمال شرقی هند، با ۸۷,۸۵۳ کیلومتر مربع مساحت و ۸۳,۴۳۸,۰۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۱). مرکزش کلکته[۱] است. صنایع آن عبارت‌اند از تولید آهن و فولاد، خودرو، لکوموتیو، آلومینیوم، کود شیمیایی، مواد شیمیایی، پنبه و چاپ. برنج، کنف، چای، دانه‌های روغنی، شکر، حبوبات، و توتون نیز تولید می‌کند. بنگال غربی بخش غربی جلگۀ آبرفتی[۲] پهناوری را اشغال کرده که رودهای گنگ[۳] و براهماپوترا[۴]، با رود هوگلی[۵] آن را پدید آورده‌اند؛ رودهای دامودار[۶] و بهاگیراتی[۷] نیز به دلتای هوگلی می‌ریزند. بخش غربی ناحیۀ باتلاقی[۸] و جنگلی سونداربانز[۹] در جنوب منطقه قرار دارد. شهرهای مهم این ایالت عبارت‌اند از اَسن‌سول، دورگاپور، بَرْدوان[۱۰]، و بورنپور[۱۱]. از قرن ۵پ‌م، بنگال مرکز دادوستد بود. گوپتا[۱۲]ها از قرن ۴م حکومت کردند، و تجارت، به‌ویژه با روم، رونق داشت. سقوط امپراتوری روم[۱۳] از اهمیت بنگال کاست، تا این‌که سلسلۀ پالا[۱۴] در ۷۵۰م تأسیس شد. بنگال در آن زمان به مرکز آیین بودا، هنر و، آموزش تبدیل شد. بعدها این ناحیه تحت کنترل سلطان‌نشین دهلی[۱۵] و سلسلۀ مغول قرار گرفت. در ۱۹۰۵، لرد کرزن[۱۶]، سیاستمدار انگلیسی، بنگال را به دو قسمت تقسیم کرد و بر تنش بین مسلمانان و هندوها دامن زد. ایالت بنگال غربی در ۱۹۴۷ از ایالت سابق بریتانیایی بنگال تشکیل شد. بخش شرقی به پاکستان شرقی[۱۷] تبدیل گردید؛ تقسیم هند به خشونت و مهاجرت گسترده منجر شد. در ۱۹۷۱، پیش از تأسیس کشور مستقل بنگلادش، بنگال غربی پذیرای ۱۰میلیون آوارۀ جنگ داخلی پاکستان بود. در قرن ۱۹، هنر و ادبیات بنگالی، تحت تأثیر ترکیبی از آیین سنتی هندو و مسیحیت وارداتی بریتانیایی به اوج شکوفایی رسید. رابیندرانات تاگور[۱۸] (۱۸۶۱ـ۱۹۴۱)، شاعر مشهور هندی، در ۱۹۲۱ دانشگاه ویشوا بهاراتی[۱۹] را تأسیس کرد که به علوم انسانی و هنرهای نمایشی اختصاص دارد. بنگال غربی پنج دانشگاه دیگر نیز دارد.