اکستازی: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِکْسْتازی (ecstasy)<br> | اِکْسْتازی (ecstasy)<br> | ||
[[پرونده: 11427200.jpg | بندانگشتی| | [[پرونده: 11427200.jpg | بندانگشتی|اِکْسْتازی]]<p>(یا: اِم دی اِم اِی، اِکس) ۳ و ۴ـ متیلن دی اُکسی متافتامین<ref>3,4-methylenedioxymethamphetamine</ref>، دارویی غیرقانونی. از دهۀ ۱۹۸۰ به بعد، مصرف آن روبه افزایش است. این دارو شکل تغییریافتۀ آمفتامین<ref>amphetamine</ref> است که اثر توهم‌زایی<ref>psychedelic</ref> دارد و از راه تخلیۀ سروتونین<ref>serotonin</ref> مغز، که ناقل عصبی<ref>neurotransmitter</ref> است، عمل می‌کند. آثار درازمدت این دارو ناشناخته است، ولی در ژوئیۀ ۲۰۰۰، پزشکان کانادایی کشف کردند باعث کاهش دایمی سطح سروتونین مغز می‌شود. در ۱۹۱۴، شرکت دارویی مِرک<ref>Merck Pharmaceutical Company</ref> آن را برای اولین‌بار ساخت و یکی از هشت ترکیب توهم‌زایی بود که ارتش امریکا در ۱۹۵۳ آن‌ها را آزمود. با این همه، تا اواسط دهۀ ۱۹۷۰، به فراموشی سپرده شده بود. این ترکیب را می‌شود از روغن جوز به‌دست آورد. از ۱۹۹۶، دستورالعمل ساخت شیمیایی این دارو در اینترنت پخش شده است. براساس آمار دولتی، در انگلستان ۸۰۰هزار جوان مصرف این دارو را تجربه کرده‌اند. وزارت کشور انگلستان تخمین زده است که دَه درصد از جوانان چهارده تا نوزده سال از این دارو استفاده کرده‌اند و به نیمی از افراد این گروه سنی مصرف آن پیشنهاد شده است. پژوهش‌هایی در امریکا نشان داده است که مصرف این دارو در زنان باردار ممکن است به آسیب‌دیدن مغز جنین بینجامد. | ||
<br><!--11427200--> | |||
----</p><br><!--11427200--> | |||
[[رده:پزشکی]] | [[رده:پزشکی]] | ||
[[رده:داروها و مواد مخدر]] | [[رده:داروها و مواد مخدر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۳۱
اِکْسْتازی (ecstasy)
(یا: اِم دی اِم اِی، اِکس) ۳ و ۴ـ متیلن دی اُکسی متافتامین[۱]، دارویی غیرقانونی. از دهۀ ۱۹۸۰ به بعد، مصرف آن روبه افزایش است. این دارو شکل تغییریافتۀ آمفتامین[۲] است که اثر توهم‌زایی[۳] دارد و از راه تخلیۀ سروتونین[۴] مغز، که ناقل عصبی[۵] است، عمل می‌کند. آثار درازمدت این دارو ناشناخته است، ولی در ژوئیۀ ۲۰۰۰، پزشکان کانادایی کشف کردند باعث کاهش دایمی سطح سروتونین مغز می‌شود. در ۱۹۱۴، شرکت دارویی مِرک[۶] آن را برای اولین‌بار ساخت و یکی از هشت ترکیب توهم‌زایی بود که ارتش امریکا در ۱۹۵۳ آن‌ها را آزمود. با این همه، تا اواسط دهۀ ۱۹۷۰، به فراموشی سپرده شده بود. این ترکیب را می‌شود از روغن جوز به‌دست آورد. از ۱۹۹۶، دستورالعمل ساخت شیمیایی این دارو در اینترنت پخش شده است. براساس آمار دولتی، در انگلستان ۸۰۰هزار جوان مصرف این دارو را تجربه کرده‌اند. وزارت کشور انگلستان تخمین زده است که دَه درصد از جوانان چهارده تا نوزده سال از این دارو استفاده کرده‌اند و به نیمی از افراد این گروه سنی مصرف آن پیشنهاد شده است. پژوهش‌هایی در امریکا نشان داده است که مصرف این دارو در زنان باردار ممکن است به آسیب‌دیدن مغز جنین بینجامد.