جانسون، فیلیپ (۱۹۰۶ـ ۲۰۰۵): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
 
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =کورنل وایلد
|نام =Cornel Wilde
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نیویورک ۱۹۱۵م
|تاریخ مرگ=۱۹۸۹م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر و کارگردان
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =سینما
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
جانْسون، فیلیپ (۱۹۰۶ـ‌۲۰۰۵)(Johnson, Philip)<br>
جانْسون، فیلیپ (۱۹۰۶ـ‌۲۰۰۵)(Johnson, Philip)<br>
[[پرونده: 16023000.jpg | بندانگشتی|جانْسون، فيليپ]]<p>معمار و مورخ معماری، زادۀ امریکا. نخست به‌شیوۀ میس وان در روهه<ref>Mies van der Rohe</ref> طراحی می‌کرد؛ بعدها از نمایندگان پسامدرنیسم<ref>postmodernism </ref> شد. ساختمان عظیم اِی تی اَند تی<ref>AT & T </ref> در نیویورک (۱۹۷۸) را طراحی کرد. جانسون در کلیولند<ref>Cleveland </ref>، اوهایو<ref>Ohio </ref>، به‌دنیا آمد، و در هاروارد درس خواند. نخستین مدیر بخش معماری و طراحی موزۀ هنر مدرن، نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York </ref> (۱۹۳۲ـ۱۹۵۴) بود، و بخش الحاقی و حیاط مجسمۀ موزه را ساخت. تأثیر میس وان در روهه در خانۀ شیشه‌ای<ref>Glass House </ref> مشهورِ جانسون نیو کانان<ref>New Canaan</ref>، ۱۹۴۹، مشهود است، که با او در ساختمان سیگرام<ref>Seagram Building </ref>، نیویورک سیتی<ref>New York City </ref>، ۱۹۵۸، همکاری داشت. در کارهای بعدی‌اش از عناصر سبک‌های سنّتی بهره گرفت؛ نگارخانۀ شلدون مِموریال<ref>Sheldon Memorial Art Gallery </ref>؛ دانشگاه نبراسکا<ref>University of Nebraska </ref>، لینکلن (۱۹۶۰ـ۱۹۶۳)؛ و تئاتر ایالتی نیویورک<ref>New York State Theater</ref>، لینکلن سنتر<ref>Lincoln Center </ref> (۱۹۶۴)، از آن جمله‌اند. ''سبک بین‌المللی''<ref>''The International Style''</ref> (با همکاری هنری راسل هیچکاک<ref>Henry Russell Hitchcock</ref>)، ۱۹۳۲، از نوشته‌های اوست که به جنبش مدرن در معماری نامی داده است.</p><!--16023000-->
[[پرونده: 16023000.jpg | بندانگشتی|جانْسون، فيليپ]]<p>معمار و مورخ معماری، زادۀ امریکا. نخست به‌شیوۀ میس وان در روهه<ref>Mies van der Rohe</ref> طراحی می‌کرد؛ بعدها از نمایندگان پسامدرنیسم<ref>postmodernism </ref> شد. ساختمان عظیم اِی تی اَند تی<ref>AT & T </ref> در نیویورک (۱۹۷۸) را طراحی کرد. جانسون در کلیولند<ref>Cleveland </ref>، اوهایو<ref>Ohio </ref>، به‌دنیا آمد، و در هاروارد درس خواند. نخستین مدیر بخش معماری و طراحی موزۀ هنر مدرن، نیویورک<ref>Museum of Modern Art, New York </ref> (۱۹۳۲ـ۱۹۵۴) بود، و بخش الحاقی و حیاط مجسمۀ موزه را ساخت. تأثیر میس وان در روهه در خانۀ شیشه‌ای<ref>Glass House </ref> مشهورِ جانسون نیو کانان<ref>New Canaan</ref>، ۱۹۴۹، مشهود است، که با او در ساختمان سیگرام<ref>Seagram Building </ref>، نیویورک سیتی<ref>New York City </ref>، ۱۹۵۸، همکاری داشت. در کارهای بعدی‌اش از عناصر سبک‌های سنّتی بهره گرفت؛ نگارخانۀ شلدون مِموریال<ref>Sheldon Memorial Art Gallery </ref>؛ دانشگاه نبراسکا<ref>University of Nebraska </ref>، لینکلن (۱۹۶۰ـ۱۹۶۳)؛ و تئاتر ایالتی نیویورک<ref>New York State Theater</ref>، لینکلن سنتر<ref>Lincoln Center </ref> (۱۹۶۴)، از آن جمله‌اند. ''سبک بین‌المللی''<ref>''The International Style''</ref> (با همکاری هنری راسل هیچکاک<ref>Henry Russell Hitchcock</ref>)، ۱۹۳۲، از نوشته‌های اوست که به جنبش مدرن در معماری نامی داده است.</p><!--16023000-->

نسخهٔ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۴

کورنل وایلد
Cornel Wilde
زادروز نیویورک ۱۹۱۵م
درگذشت ۱۹۸۹م
ملیت امریکایی
شغل و تخصص اصلی بازیگر و کارگردان
آثار طعمۀ برهنه (۱۹۶۶)، ساحل سرخ (۱۹۶۷)، و نابودی علفزار (۱۹۷۰)
گروه مقاله سینما

جانْسون، فیلیپ (۱۹۰۶ـ‌۲۰۰۵)(Johnson, Philip)

جانْسون، فيليپ

معمار و مورخ معماری، زادۀ امریکا. نخست به‌شیوۀ میس وان در روهه[۱] طراحی می‌کرد؛ بعدها از نمایندگان پسامدرنیسم[۲] شد. ساختمان عظیم اِی تی اَند تی[۳] در نیویورک (۱۹۷۸) را طراحی کرد. جانسون در کلیولند[۴]، اوهایو[۵]، به‌دنیا آمد، و در هاروارد درس خواند. نخستین مدیر بخش معماری و طراحی موزۀ هنر مدرن، نیویورک[۶] (۱۹۳۲ـ۱۹۵۴) بود، و بخش الحاقی و حیاط مجسمۀ موزه را ساخت. تأثیر میس وان در روهه در خانۀ شیشه‌ای[۷] مشهورِ جانسون نیو کانان[۸]، ۱۹۴۹، مشهود است، که با او در ساختمان سیگرام[۹]، نیویورک سیتی[۱۰]، ۱۹۵۸، همکاری داشت. در کارهای بعدی‌اش از عناصر سبک‌های سنّتی بهره گرفت؛ نگارخانۀ شلدون مِموریال[۱۱]؛ دانشگاه نبراسکا[۱۲]، لینکلن (۱۹۶۰ـ۱۹۶۳)؛ و تئاتر ایالتی نیویورک[۱۳]، لینکلن سنتر[۱۴] (۱۹۶۴)، از آن جمله‌اند. سبک بین‌المللی[۱۵] (با همکاری هنری راسل هیچکاک[۱۶])، ۱۹۳۲، از نوشته‌های اوست که به جنبش مدرن در معماری نامی داده است.



  1. Mies van der Rohe
  2. postmodernism
  3. AT & T
  4. Cleveland
  5. Ohio
  6. Museum of Modern Art, New York
  7. Glass House
  8. New Canaan
  9. Seagram Building
  10. New York City
  11. Sheldon Memorial Art Gallery
  12. University of Nebraska
  13. New York State Theater
  14. Lincoln Center
  15. The International Style
  16. Henry Russell Hitchcock