اشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ اشنیتکه ، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به اشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م) منتقل کرد) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م)(Schnittke, Alfred)<br /> {{جعبه زندگینامه | |||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =آلفرد اشنیتکه | |عنوان =آلفرد اشنیتکه | ||
|نام = Alfred Schnittke | |نام = Alfred Schnittke | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۰: | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۹۸م | |تاریخ مرگ=۱۹۹۸م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=روسی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=کنسرواتوار مسکو | |تحصیلات و محل تحصیل=کنسرواتوار مسکو | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =آهنگ‌ساز | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۹: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست و جِزوآلدو | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =موسیقی | |گروه مقاله =موسیقی | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki'' | }} | ||
[[پرونده:Schnittke, Alfred.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشنیتکه]] | |||
</ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه''''''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می''''''کند. اصطلاح «پلی''''''استیلیسم» (چند سبک''''''گرایی) را برای توصیف موسیقی''''''ای به''''''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین''''''بار در ۱۹۹۵ به | آهنگ‌ساز روس. با [[سریالیسم]] توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki'' | ||
</ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در [[وین]]<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه''''''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی [[ویولن]] [[بتهوون، لودویگ وان (۱۷۷۰ـ۱۸۲۷)|بتهوون]]، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می''''''کند. اصطلاح «پلی''''''استیلیسم» (چند سبک''''''گرایی) را برای توصیف موسیقی''''''ای به''''''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین''''''بار در ۱۹۹۵ به ترتیب در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]] و وین برروی صحنه رفتند. | |||
| | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۶: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] | [[Category:موسیقی]] | ||
[[Category:کلاسیک جهان]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۶
اِشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م)(Schnittke, Alfred)
| آلفرد اشنیتکه Alfred Schnittke | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۴م |
| درگذشت | ۱۹۹۸م |
| ملیت | روسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کنسرواتوار مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست و جِزوآلدو |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ...پیانیسّیمو...[۱] (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ناگازاکی[۲] (۱۹۵۸)، سینفونیا[۳] (۱۹۷۲)، و ترانۀ عاشقانه[۴] (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین[۵] و کنسرواتوار مسکو[۶] تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه‌ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می‌کند. اصطلاح «پلی‌استیلیسم» (چند سبک‌گرایی) را برای توصیف موسیقی‌ای به‌کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست[۷] و جِزوآلدو[۸] نخستین‌بار در ۱۹۹۵ به ترتیب در هامبورگ و وین برروی صحنه رفتند.