التبیان فی تفسیر القرآن: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ تبیان فی تفسیر القرآن (التبیان...) را به التبیان فی تفسیر القرآن منتقل کرد) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
التِّبیان فی تفسیرالقرآن<br> | |||
تألیف شیخ طوسی (قرن ۵ق)، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. نخستین تفسیر جامع و معتبر شیعی که در دَه جلد نوشته شده است. مؤلف، در این کتاب، ضمن تفسیر همۀ سورههای قرآن، برخی از مهمترین اقسام علوم قرآنی را گردآوری کرده که شامل اسباب نزول، قرائت، اعراب، معانی مختلفه، قصص، اعتقادات دینی، ناسخ و منسوخ، وجوه ادبی، نقل حدیث از ائمه، فقه، حکمت، عرفان، کلام و بحثهای تاریخی و عقلانی است. او آرای نحویان بزرگ، چون ابوعلی فارسی، خلیل و زجاج و مبرد، را بررسی کرده است. ترتیب این اثر به ترتیب سورههای قرآن است. ابن ادریس (قرن ۶ق) این اثر را خلاصه کرده است. اول بار در ۱۳۶۰ـ۱۳۶۵ق در ۲ جلد رحلی و بعد از آن بارها و با تصحیحهای گوناگون در نجف و قم و بیروت چاپ شده است. | تألیف شیخ طوسی (قرن ۵ق)، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. نخستین تفسیر جامع و معتبر شیعی که در دَه جلد نوشته شده است. مؤلف، در این کتاب، ضمن تفسیر همۀ سورههای قرآن، برخی از مهمترین اقسام علوم قرآنی را گردآوری کرده که شامل اسباب نزول، قرائت، اعراب، معانی مختلفه، قصص، اعتقادات دینی، ناسخ و منسوخ، وجوه ادبی، نقل حدیث از ائمه، فقه، حکمت، عرفان، کلام و بحثهای تاریخی و عقلانی است. او آرای نحویان بزرگ، چون ابوعلی فارسی، خلیل و زجاج و مبرد، را بررسی کرده است. ترتیب این اثر به ترتیب سورههای قرآن است. ابن ادریس (قرن ۶ق) این اثر را خلاصه کرده است. اول بار در ۱۳۶۰ـ۱۳۶۵ق در ۲ جلد رحلی و بعد از آن بارها و با تصحیحهای گوناگون در نجف و قم و بیروت چاپ شده است. | ||
<br><!--14071300--> | <br><!--14071300--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۹
التِّبیان فی تفسیرالقرآن
تألیف شیخ طوسی (قرن ۵ق)، کتابی به عربی، در تفسیر قرآن. نخستین تفسیر جامع و معتبر شیعی که در دَه جلد نوشته شده است. مؤلف، در این کتاب، ضمن تفسیر همۀ سورههای قرآن، برخی از مهمترین اقسام علوم قرآنی را گردآوری کرده که شامل اسباب نزول، قرائت، اعراب، معانی مختلفه، قصص، اعتقادات دینی، ناسخ و منسوخ، وجوه ادبی، نقل حدیث از ائمه، فقه، حکمت، عرفان، کلام و بحثهای تاریخی و عقلانی است. او آرای نحویان بزرگ، چون ابوعلی فارسی، خلیل و زجاج و مبرد، را بررسی کرده است. ترتیب این اثر به ترتیب سورههای قرآن است. ابن ادریس (قرن ۶ق) این اثر را خلاصه کرده است. اول بار در ۱۳۶۰ـ۱۳۶۵ق در ۲ جلد رحلی و بعد از آن بارها و با تصحیحهای گوناگون در نجف و قم و بیروت چاپ شده است.