رومی، هنر: تفاوت میان نسخه‌ها

رومی، هنر (Roman art)<br/> [[File:22184400.jpg|thumb|نیم‌تنه آنتینوس، نمونه‌ای از هنر رومی]]مجسمه‌سازی و نقاشی روم باستان از قرن ۴‌پ‌م تا سقوط امپراتوری روم در غرب در قرن ۵‌م. هنر رومی بیشتر به‌منظور آموزش عمومی آفریده می‌شد، ازجمله طاق نصرت‌ها، ستون‌های غول‌آسایی همچون ستون [[ترایانوس|تِرایانوس]]<ref>Trajan’s Column</ref> (۱۰۶‌ـ‌۱۱۳‌م)، و سردیس‌های سرداران و دولتمردان و امپراتوران. دیوارنگاره‌های برجامانده (در [[پومپئی]]<ref>Pompeii </ref>، [[رم، شهر|رم]]، و [[اوستیا]]<ref>Ostia </ref>) و موزائیک<ref>mosaic</ref>‌های تزیینی رومی، نشان از تأثیرات هنر یونان دارند. هنر رومی همواره الهام‌بخش غرب باقی ماند.

'''مجسمه‌سازی'''. ساختن سردیس‌های واقع‌گرایانه<ref>realistic </ref>، بدعت رومیان بود. ستایش قهرمانان، شکل آیینی پیدا کرد و مجسمه‌هایی رسمی از سرداران، فرمانروایان، و اندیشمندان، در اماکن عمومی نصب شد. هنر جدید ساخت سردیس از حدود ۷۵‌پ‌م آغاز گردید؛ سردیس‌ها، تک‌چهره‌هایی جدی و حقیقی از مردانی بودند که (به‌مفهوم ضمنی این سردیس‌ها) اقوام تابع آنان، منطقاً باید دربرابر مرجعیت و خردمندی‌ آنان سر فرود می‌آوردند. اما واقع‌گرایی خشک تک‌چهره‌ها، رفته‌رفته به آرمان‌گرایی<ref>idealization</ref> یونانی در مجسمه‌های تبلیغاتی امپراتوران به تناسب‌ شأن شبه‌الهی آنان، جای سپردند. نقش برجستۀ مجسمه‌گونۀ<ref>relief sculpture</ref> روایی نیز در پاسخ به لزوم گرامی‌داشت پیروزی‌های نظامی در روم شکوفا شد. نقش‌ها بر روی سکوی قربانگاه‌ها، طاق نصرت‌ها، و ستون‌های عظیمی همچون ستون تِرایانوس کنده می‌شدند؛ بر روی این ستون نبرد تِرایانوس به‌صورت نواری از تصاویر برجسته‌کاری‌شده به‌طول تقریباً ۲۰۰ متر، دورتا دور آن به‌نمایش درآمده‌اند. خدایان رومی و شخصیت‌های تمثیلی<ref>allegorical </ref> نیز در کنار قهرمانان، در این نقوش برجستۀ روایی کنده‌کاری شده‌اند؛ از آن جمله است: ''محراب صلح<ref>Ara Pacis</ref>'' (‌۱۳‌ـ‌۹‌پ‌م)، محراب عظیمی که اوگوستوس پیشکش صلح کرد.

'''نقاشی'''. از نقاشی رومی چندان اثری برجا نمانده است. آنچه باقی‌ مانده، بقای خود را مرهون کوه [[وزوو]]<ref>Mount Vesuvius</ref> است که در ۷۹‌م شهرهای پومپئی و [[هرکولانوم]]<ref>Herculaneum </ref> در جنوب ایتالیا را در زیر خاکستر مدفون ساخت و نقاشی‌های زینت‌بخش دیوارهای منازل ییلاقیِ بزرگانِ هنردوست کشور را از دستبرد زمان در امان نگاه داشت. نقاشی‌های دیدفریب<ref> trompe l’oeil </ref>، و آثاری با مضمون نقش اشیا، بیشتر متداول بودند. در نوعی تزیین داخلی، موسوم به [[گروتسک]]<ref>Grotesque</ref> که در دورۀ رنسانس<ref>Renaissance </ref> در رم کشف شد، گیاهان پیچاپیچ، جانوران عجیب ‌و غریب، و صحنه‌های خیالی ریزنقش درهم آمیخته‌اند.

'''موزائیک'''. هنر موزائیک در سرتاسر امپراتوری روم رواج داشت. این هنر از یونان برآمده بود، و برای به‌وجودآوردن جلوه‌ای از نقاشی دیدفریب، نقوش هندسی، صحنه‌هایی از زندگی روزمره، و صحنه‌های افسانه‌ای، در کف، دیوارها، و طاق<ref>vault</ref>ها به‌کار می‌رفت.