تئاتر رویال کورت: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ رویال کورت، تیاتر را به تئاتر رویال کورت منتقل کرد) |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رویال کورت، تئاتر (Royal Court Theatre)<br/> تئاتری در میدان اسلون<ref>Sloane Square</ref> در لندن. از ۱۹۵۶ کانون کمپانی بریتیش استیج<ref>English Stage Company</ref> بوده و آثار جدیدی در آن اجرا شده است. نخستین توفیقش را با اجرای نمایش ''تریلونی چاه‌ها<ref>Trelawny of the Wells</ref>'' از آرتور پینِرو<ref>Arthur Pinero</ref> در ۱۸۹۸ به‌دست آورد. دوران رونق آن، دورۀ مدیریت مشترک جان وِدرِن<ref>John Vedrenne</ref> (۱۸۶۷ـ۱۹۳۰) و هارلی گرنویل ـ بارکر<ref>Harley Granville-Barker</ref> (۱۹۰۴ـ۱۹۰۷) با تولید آثاری از شکسپیر<ref>Shakespeare </ref>، جورج برنارد شاو<ref>George Bernard Shaw</ref>، جان گالزورتی<ref>John Galsworthy</ref> و دیگران، و دورۀ مدیریت جورج دواین<ref>George Devine</ref> (۱۹۵۶ـ۱۹۶۴) بود. مکان سابق آن نمازخانۀ بلااستفاده‌ای در ضلع جنوبی میدان بود که در ۱۸۷۰ تبدیل به تئاتر شد و پس از تهیۀ چند نمایش موفق در ۱۸۸۷ تخریب شد. ساختمان فعلی در شرق میدان در سال‌های ۱۹۳۲ـ۱۹۴۰ سینما بود، پس از آسیبی که در بمباران لندن دید در ۱۹۴۰ـ۱۹۵۲، و یک‌بار دیگر در ۱۹۶۰ـ۱۹۶۵ بسته شد. پس از بازسازی آن، که طرحش را معمار انگلیسی استیو تامپکینز<ref>Steve Tompkins</ref> داد و هزینۀ ۱۴.۵میلیون پوندی آن را لاتاری ملی<ref>National Lottery</ref> فراهم کرد، در فوریۀ ۲۰۰۰ بازگشایی شد. ساختمان کنونی با این‌که توسعه یافته و نوسازی شده است، عمداً به گونه‌ای طراحی شده که ناتمام و ناپیراسته و ناامن جلوه کند. | رویال کورت، تئاتر (Royal Court Theatre)<br/> تئاتری در میدان اسلون<ref>Sloane Square</ref> در لندن. از ۱۹۵۶ کانون کمپانی بریتیش استیج<ref>English Stage Company</ref> بوده و آثار جدیدی در آن اجرا شده است. نخستین توفیقش را با اجرای نمایش ''تریلونی چاه‌ها<ref>Trelawny of the Wells</ref>'' از آرتور پینِرو<ref>Arthur Pinero</ref> در ۱۸۹۸ به‌دست آورد. دوران رونق آن، دورۀ مدیریت مشترک جان وِدرِن<ref>John Vedrenne</ref> (۱۸۶۷ـ۱۹۳۰) و هارلی گرنویل ـ بارکر<ref>Harley Granville-Barker</ref> (۱۹۰۴ـ۱۹۰۷) با تولید آثاری از شکسپیر<ref>Shakespeare </ref>، جورج برنارد شاو<ref>George Bernard Shaw</ref>، جان گالزورتی<ref>John Galsworthy</ref> و دیگران، و دورۀ مدیریت جورج دواین<ref>George Devine</ref> (۱۹۵۶ـ۱۹۶۴) بود. مکان سابق آن نمازخانۀ بلااستفاده‌ای در ضلع جنوبی میدان بود که در ۱۸۷۰ تبدیل به تئاتر شد و پس از تهیۀ چند نمایش موفق در ۱۸۸۷ تخریب شد. ساختمان فعلی در شرق میدان در سال‌های ۱۹۳۲ـ۱۹۴۰ سینما بود، پس از آسیبی که در بمباران لندن دید در ۱۹۴۰ـ۱۹۵۲، و یک‌بار دیگر در ۱۹۶۰ـ۱۹۶۵ بسته شد. پس از بازسازی آن، که طرحش را معمار انگلیسی استیو تامپکینز<ref>Steve Tompkins</ref> داد و هزینۀ ۱۴.۵میلیون پوندی آن را لاتاری ملی<ref>National Lottery</ref> فراهم کرد، در فوریۀ ۲۰۰۰ بازگشایی شد. ساختمان کنونی با این‌که توسعه یافته و نوسازی شده است، عمداً به گونه‌ای طراحی شده که ناتمام و ناپیراسته و ناامن جلوه کند. | ||
<br/> <!--22189600--> | |||
---- | |||
[[Category:تئاتر]] [[Category:جهان – آثار، رویدادها، اماکن]] | [[Category:تئاتر]] [[Category:جهان – آثار، رویدادها، اماکن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۲
رویال کورت، تئاتر (Royal Court Theatre)
تئاتری در میدان اسلون[۱] در لندن. از ۱۹۵۶ کانون کمپانی بریتیش استیج[۲] بوده و آثار جدیدی در آن اجرا شده است. نخستین توفیقش را با اجرای نمایش تریلونی چاه‌ها[۳] از آرتور پینِرو[۴] در ۱۸۹۸ به‌دست آورد. دوران رونق آن، دورۀ مدیریت مشترک جان وِدرِن[۵] (۱۸۶۷ـ۱۹۳۰) و هارلی گرنویل ـ بارکر[۶] (۱۹۰۴ـ۱۹۰۷) با تولید آثاری از شکسپیر[۷]، جورج برنارد شاو[۸]، جان گالزورتی[۹] و دیگران، و دورۀ مدیریت جورج دواین[۱۰] (۱۹۵۶ـ۱۹۶۴) بود. مکان سابق آن نمازخانۀ بلااستفاده‌ای در ضلع جنوبی میدان بود که در ۱۸۷۰ تبدیل به تئاتر شد و پس از تهیۀ چند نمایش موفق در ۱۸۸۷ تخریب شد. ساختمان فعلی در شرق میدان در سال‌های ۱۹۳۲ـ۱۹۴۰ سینما بود، پس از آسیبی که در بمباران لندن دید در ۱۹۴۰ـ۱۹۵۲، و یک‌بار دیگر در ۱۹۶۰ـ۱۹۶۵ بسته شد. پس از بازسازی آن، که طرحش را معمار انگلیسی استیو تامپکینز[۱۱] داد و هزینۀ ۱۴.۵میلیون پوندی آن را لاتاری ملی[۱۲] فراهم کرد، در فوریۀ ۲۰۰۰ بازگشایی شد. ساختمان کنونی با این‌که توسعه یافته و نوسازی شده است، عمداً به گونه‌ای طراحی شده که ناتمام و ناپیراسته و ناامن جلوه کند.