تائیه ابن فارض

تائیۀ ابن فارض
نام دو قصیده از ابن فارض (۵۷۶ـ۶۳۲ق) شاعر و عارف مصری، با اسامی تائیه کبری و تائیه صغری. قافیۀ هردوی آن‌ها به حرف «ت» ختم می‌شود. تائیه کبری، که «نظم‌السلوک» یا «نظم‌الدر» نیز نامیده می‌شود، شامل ۷۶۲ بیت است و گویند شاعر پس از نوعی حالت خلسه و بیخودی که گاهی یک هفته تا ده روز طول می‌کشید، آن را سروده است. این قصیده طولانی، شامل قواعد عشق و عرفان و حاوی نتایج کشف و وجدان شخصی شاعر است. تائیه صغری قصیدۀ کوتاهی است و برای آن‌که با تائیه کبری اشتباه نشود، به این نام خوانده شده است. قصیدۀ تائیه ابن فارض نزد صوفیان بسیار مشهور بوده و شروح متعددی بر آن‌ها نوشته شده که مهم‌ترین آن شرح جَندی، عارف بزرگ قرن هشتم هجری ایران است.