پری، هیوبرت (۱۸۴۸ـ۱۹۱۸): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=هیوبرت‌ پَری‌|نام=Hubert Parry|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۴۸م|تاریخ مرگ=۱۹۱۸م|دوره زندگی=|ملیت=انگلیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=آکسفورد، زیرنظر جورج مک‌فارن و ویلیام استرندیل بِنِت
در ۱۸۸۳ از دانشگاه کیمبریج، در ۱۸۸۴ از آکسفورد، و در ۱۸۹۱ از دانشگاه دوبلین دکترای افتخاری|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=کتاب: پژوهشی دربارۀ باخ و ۱ جلد از تاریخ موسیقی آکسفورد
اپرای گوینیویر (۱۸۸۵ـ۱۸۸۶)، موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های پرندگان و قورباغه‌ها (۱۸۹۱)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پَری‌، هیوبِرت‌ (۱۸۴۸ـ۱۹۱۸)(Parry, Hubert)
[[پرونده:Parry, Hubert1.jpg|بندانگشتی|هیوبرت پری]]


پَری‌، هیوبِرت‌ (۱۸۴۸ـ۱۹۱۸)(Parry, Hubert)
آهنگ‌ساز انگلیسی. آثار او عبارت‌اند از ترانه‌ها، [[موتت|موتت‌]]<nowiki/>ها، و آهنگ‌هایی بر اشعار میلتون<ref>Milton</ref> و [[ادواردز، بلیک (۱۹۲۲)|بلِیک]]<ref>Blake </ref>. در [[آکسفورد]] زیرنظر جورج مک‌فارن<ref>George Macfarren </ref> و ویلیام استرندیل بِنِت<ref>William Sterndale Bennett </ref> تحصیل کرد. اما تا اجرای کنسرتوی [[پیانو]]<nowiki/>اش در [[لندن (انگلستان)|لندن]] در ۱۸۸۰ و صحنه‌های کرال برگرفته از «پرومتئوس از بند رسته<ref>Prometheus Unbound  </ref>» شلی<ref>Shelley </ref> در جشنوارۀ گلاستر<ref>Gloucester Festival </ref> همان سال بین مردم آوازه‌ای به‌دست نیاورد. در ۱۸۸۳ از [[دانشگاه کیمبریج]]، در ۱۸۸۴ از آکسفورد، و در ۱۸۹۱ از دانشگاه دوبلین<ref>Dublin University </ref> دکترای افتخاری گرفت. پس از گذراندن آزمون دانشگاه لندن و تدریس در کالج سلطنتی موسیقی<ref>Royal College of Music</ref> این شهر، در ۱۸۹۴ به‌جای [[گروو، جورج (۱۸۲۰ـ۱۹۰۰)|جورج گروو]]<ref>George Grove  
 
</ref> مدیر این مرکز شد و تا پایان عمر این مقام را حفظ کرد. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۸ استاد موسیقی آکسفورد بود. چندین کتاب دربارۀ موسیقی نوشت، ازجمله پژوهشی دربارۀ باخ و ۱ جلد از ''تاریخ موسیقی آکسفورد''<ref>''Oxford History of Music'' </ref>. ازجمله آثار اوست: اپرای ''گوینیویر''<ref>''Guinevere''</ref> (۱۸۸۵ـ۱۸۸۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های ''پرندگان''<ref>''The Birds'' </ref> و ''قورباغه‌ها''<ref>''The Frogs''</ref> (۱۸۹۱) اثر [[آریستوفانس (ح ۴۴۵ـ ح ۳۸۰پ م)|آریستوفانس]]<ref> Aristophanes</ref>. کرال با ارکستر اوراتوریوی ''ایوب''<ref>''Job'' </ref>؛ شش موتت، چهار ''ترانۀ خداحافظی''<ref>''Songs of Farewell'' </ref>. پنج سمفونی (۱۸۷۸ـ۱۹۱۲)، ''سوییت لِیدی رادنور''<ref>''Lady Radnor’s Suite''</ref> (۱۸۹۴)، و ''یک سوییت انگلیسی''<ref>''An English Suite''</ref> برای ارکستر زهی (۱۹۲۱). ترانه‌ها نونت برای سازهای بادی؛ چهار تریوی پیانو؛ بیش از ۱۰۰ ترانه، شامل ۷۴ ترانه در دوازده کتاب ''اشعار انگلیسی''<ref>''English Lyrics''</ref> (۱۸۸۵ـ۱۹۲۰).
آهنگ‌ساز انگلیسی. آثار او عبارت‌اند از ترانه‌ها، موتت‌ها، و آهنگ‌هایی بر اشعار میلتون<ref>Milton</ref> و بلِیک<ref>Blake </ref>. در آکسفورد زیرنظر جورج مک‌فارن<ref>George Macfarren </ref> و ویلیام استرندیل بِنِت<ref>William Sterndale Bennett </ref> تحصیل کرد. اما تا اجرای کنسرتوی پیانواش در لندن در ۱۸۸۰ و صحنه‌های کرال برگرفته از «پرومتئوس از بند رسته<ref>Prometheus Unbound  </ref>» شلی<ref>Shelley </ref> در جشنوارۀ گلاستر<ref>Gloucester Festival </ref> همان سال بین مردم آوازه‌ای به‌دست نیاورد. در ۱۸۸۳ از دانشگاه کیمبریج، در ۱۸۸۴ از آکسفورد، و در ۱۸۹۱ از دانشگاه دوبلین<ref>Dublin University </ref> دکترای افتخاری گرفت. پس از گذراندن آزمون دانشگاه لندن و تدریس در کالج سلطنتی موسیقی<ref>Royal College of Music</ref> این شهر، در ۱۸۹۴ به‌جای جورج گروو<ref>George Grove  
----
 
</ref> مدیر این مرکز شد و تا پایان عمر این مقام را حفظ کرد. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۸ استاد موسیقی آکسفورد بود. چندین کتاب دربارۀ موسیقی نوشت، ازجمله پژوهشی دربارۀ باخ و ۱ جلد از ''تاریخ موسیقی آکسفورد''<ref>''Oxford History of Music'' </ref>. ازجمله آثار اوست: اپرای ''گوینیویر''<ref>''Guinevere''</ref> (۱۸۸۵ـ۱۸۸۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های''پرندگان''<ref>''The Birds'' </ref> و''قورباغه‌ها''<ref>''The Frogs''</ref> (۱۸۹۱) اثر آریستوفانس<ref> Aristophanes</ref>. کرال با ارکستر اوراتوریوی ''ایوب''<ref>''Job'' </ref>؛ شش موتت، چهار''ترانۀ خداحافظی''<ref>''Songs of Farewell'' </ref>. پنج سمفونی (۱۸۷۸ـ۱۹۱۲)،''سوییت لِیدی رادنور''<ref>''Lady Radnor’s Suite''</ref> (۱۸۹۴)، و ''یک سوییت انگلیسی''<ref>''An English Suite''</ref> برای ارکستر زهی (۱۹۲۱). ترانه‌ها نونت برای سازهای بادی؛ چهار تریوی پیانو؛ بیش از ۱۰۰ ترانه، شامل ۷۴ ترانه در دوازده کتاب ''اشعار انگلیسی''<ref>''English Lyrics''</ref> (۱۸۸۵ـ۱۹۲۰).
 
<br/> <br/> <!--13120400-->
<br/> <br/> <!--13120400-->


[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۷

هیوبرت‌ پَری‌
Hubert Parry
زادروز ۱۸۴۸م
درگذشت ۱۹۱۸م
ملیت انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل

آکسفورد، زیرنظر جورج مک‌فارن و ویلیام استرندیل بِنِت

در ۱۸۸۳ از دانشگاه کیمبریج، در ۱۸۸۴ از آکسفورد، و در ۱۸۹۱ از دانشگاه دوبلین دکترای افتخاری
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار

کتاب: پژوهشی دربارۀ باخ و ۱ جلد از تاریخ موسیقی آکسفورد

اپرای گوینیویر (۱۸۸۵ـ۱۸۸۶)، موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های پرندگان و قورباغه‌ها (۱۸۹۱)
گروه مقاله موسیقی

پَری‌، هیوبِرت‌ (۱۸۴۸ـ۱۹۱۸)(Parry, Hubert)

هیوبرت پری

آهنگ‌ساز انگلیسی. آثار او عبارت‌اند از ترانه‌ها، موتت‌ها، و آهنگ‌هایی بر اشعار میلتون[۱] و بلِیک[۲]. در آکسفورد زیرنظر جورج مک‌فارن[۳] و ویلیام استرندیل بِنِت[۴] تحصیل کرد. اما تا اجرای کنسرتوی پیانواش در لندن در ۱۸۸۰ و صحنه‌های کرال برگرفته از «پرومتئوس از بند رسته[۵]» شلی[۶] در جشنوارۀ گلاستر[۷] همان سال بین مردم آوازه‌ای به‌دست نیاورد. در ۱۸۸۳ از دانشگاه کیمبریج، در ۱۸۸۴ از آکسفورد، و در ۱۸۹۱ از دانشگاه دوبلین[۸] دکترای افتخاری گرفت. پس از گذراندن آزمون دانشگاه لندن و تدریس در کالج سلطنتی موسیقی[۹] این شهر، در ۱۸۹۴ به‌جای جورج گروو[۱۰] مدیر این مرکز شد و تا پایان عمر این مقام را حفظ کرد. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۸ استاد موسیقی آکسفورد بود. چندین کتاب دربارۀ موسیقی نوشت، ازجمله پژوهشی دربارۀ باخ و ۱ جلد از تاریخ موسیقی آکسفورد[۱۱]. ازجمله آثار اوست: اپرای گوینیویر[۱۲] (۱۸۸۵ـ۱۸۸۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامه‌های پرندگان[۱۳] و قورباغه‌ها[۱۴] (۱۸۹۱) اثر آریستوفانس[۱۵]. کرال با ارکستر اوراتوریوی ایوب[۱۶]؛ شش موتت، چهار ترانۀ خداحافظی[۱۷]. پنج سمفونی (۱۸۷۸ـ۱۹۱۲)، سوییت لِیدی رادنور[۱۸] (۱۸۹۴)، و یک سوییت انگلیسی[۱۹] برای ارکستر زهی (۱۹۲۱). ترانه‌ها نونت برای سازهای بادی؛ چهار تریوی پیانو؛ بیش از ۱۰۰ ترانه، شامل ۷۴ ترانه در دوازده کتاب اشعار انگلیسی[۲۰] (۱۸۸۵ـ۱۹۲۰).




  1. Milton
  2. Blake
  3. George Macfarren
  4. William Sterndale Bennett
  5. Prometheus Unbound
  6. Shelley
  7. Gloucester Festival
  8. Dublin University
  9. Royal College of Music
  10. George Grove
  11. Oxford History of Music
  12. Guinevere
  13. The Birds
  14. The Frogs
  15. Aristophanes
  16. Job
  17. Songs of Farewell
  18. Lady Radnor’s Suite
  19. An English Suite
  20. English Lyrics