الوافیة فی اصول الفقه: تفاوت میان نسخهها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\4' به '<!--4') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ وافیه فی اصول الفقه (الوافیه...) را به الوافیة فی اصول الفقه منتقل کرد) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
الوافیةُ فی اصولِ الفِقه <br> | |||
تألیف مولی عبدالله بُشروی معروف به فاضل تونی در ۱۰۵۹ق، کتابی به عربی، در علم اصول فقه امامیّه. اثری است مفید و حاوی مطالب مهم اصولی، آمیخته با ابداع و ابتکار در شیوۀ طرح مباحث اصولی و نیز ارائه آراء و مباحث تازه. این کتاب که با هدف تهیۀ متن درسی در حوزه تدوین شده بود، از منابع شیخ انصاری در بحثهای اصولیاش بهشمار میرفت. ''وافیه'' را میتوان نمایندۀ مرحلهای عالی از تطور در اصول فقه امامیه دانست که با شیخ انصاری به کمال رسید. صاحب ''مفتاحالکرامة''، سید صدرالدین رضوی قمی و سید محمدمهدی بحرالعلوم از شارحان آن هستند. | تألیف مولی عبدالله بُشروی معروف به فاضل تونی در ۱۰۵۹ق، کتابی به عربی، در علم اصول فقه امامیّه. اثری است مفید و حاوی مطالب مهم اصولی، آمیخته با ابداع و ابتکار در شیوۀ طرح مباحث اصولی و نیز ارائه آراء و مباحث تازه. این کتاب که با هدف تهیۀ متن درسی در حوزه تدوین شده بود، از منابع شیخ انصاری در بحثهای اصولیاش بهشمار میرفت. ''وافیه'' را میتوان نمایندۀ مرحلهای عالی از تطور در اصول فقه امامیه دانست که با شیخ انصاری به کمال رسید. صاحب ''مفتاحالکرامة''، سید صدرالدین رضوی قمی و سید محمدمهدی بحرالعلوم از شارحان آن هستند. | ||
<br><!--40022300--> | <br><!--40022300--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۸
الوافیةُ فی اصولِ الفِقه
تألیف مولی عبدالله بُشروی معروف به فاضل تونی در ۱۰۵۹ق، کتابی به عربی، در علم اصول فقه امامیّه. اثری است مفید و حاوی مطالب مهم اصولی، آمیخته با ابداع و ابتکار در شیوۀ طرح مباحث اصولی و نیز ارائه آراء و مباحث تازه. این کتاب که با هدف تهیۀ متن درسی در حوزه تدوین شده بود، از منابع شیخ انصاری در بحثهای اصولیاش بهشمار میرفت. وافیه را میتوان نمایندۀ مرحلهای عالی از تطور در اصول فقه امامیه دانست که با شیخ انصاری به کمال رسید. صاحب مفتاحالکرامة، سید صدرالدین رضوی قمی و سید محمدمهدی بحرالعلوم از شارحان آن هستند.