تاشیسم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Tachisme.jpg|بندانگشتی|تاشیسم، اثر سام فرانسیس]] | |||
تاشیسم (tachisme)<br />(در فرانسوی به‌معنای «لکه‌اندازی») سبکی فرانسوی از نقاشی انتزاعی<ref>abstract </ref> که در دهه‌های ۱۹۴۰م و ۱۹۵۰م رایج بود، و معادل اروپایی [[اکسپرسیونیسم انتزاعی]]<ref>abstract expressionism </ref> است. تاشیست‌ها قیود [[کوبیسم]]<ref>cubism </ref> را شکستند و قلم‌موکاری خودجوشی را اختیار کردند؛ پوشیده‌شدن سرتاسر کار از لکه‌های ضخیم یا قطره‌های رنگ، یا خط‌نویسی با خطوط پرپیچ‌وخم مستقیماً با استفاده از لولۀ رنگ، حاصل آن بود؛ آثار ژرژ ماتیو<ref>Georges Mathieu </ref> از آن جمله‌اند. در توصیف تاشیسم از اصطلاح «آرت اَنفُرمال<ref>L'Art Informel </ref>» به‌معنای نقاشی کنشی<ref>action painting </ref> یا اطواری، و اصطلاح اَبستراکسیون لیریک<ref>abstraction lyrique </ref> («انتزاع تغزلی<ref>lyrical abstraction </ref>») نیز استفاده کرده‌اند. دو نقاش آلمانی [[هارتونگ، هانس (۱۹۰۴ـ۱۹۸۹)|هانس هارتونگ]]<ref>Hans Hartung </ref> (۱۹۰۴ـ۱۹۸۹م) و ولفگانگ شولتسه وولس<ref>Wolfgang Schulze Wols </ref> (۱۹۱۳ـ۱۹۵۱م) از دیگر تاشیست‌های برجسته بودند. [[فرانسیس، سم (۱۹۲۳ـ۱۹۹۴)|سم فرانسیس]]<ref>Sam Francis</ref>، نقاش انتزاع‌گرای امریکایی، نیز از آن بسیار تأثیر پذیرفت. | |||
---- | |||
<br/> <!--14032200--> | <br/> <!--14032200--> | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:سبک ها، اصطلاحات، ابزار و اماکن]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:سبک ها، اصطلاحات، ابزار و اماکن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۲
تاشیسم (tachisme)
(در فرانسوی به‌معنای «لکه‌اندازی») سبکی فرانسوی از نقاشی انتزاعی[۱] که در دهه‌های ۱۹۴۰م و ۱۹۵۰م رایج بود، و معادل اروپایی اکسپرسیونیسم انتزاعی[۲] است. تاشیست‌ها قیود کوبیسم[۳] را شکستند و قلم‌موکاری خودجوشی را اختیار کردند؛ پوشیده‌شدن سرتاسر کار از لکه‌های ضخیم یا قطره‌های رنگ، یا خط‌نویسی با خطوط پرپیچ‌وخم مستقیماً با استفاده از لولۀ رنگ، حاصل آن بود؛ آثار ژرژ ماتیو[۴] از آن جمله‌اند. در توصیف تاشیسم از اصطلاح «آرت اَنفُرمال[۵]» به‌معنای نقاشی کنشی[۶] یا اطواری، و اصطلاح اَبستراکسیون لیریک[۷] («انتزاع تغزلی[۸]») نیز استفاده کرده‌اند. دو نقاش آلمانی هانس هارتونگ[۹] (۱۹۰۴ـ۱۹۸۹م) و ولفگانگ شولتسه وولس[۱۰] (۱۹۱۳ـ۱۹۵۱م) از دیگر تاشیست‌های برجسته بودند. سم فرانسیس[۱۱]، نقاش انتزاع‌گرای امریکایی، نیز از آن بسیار تأثیر پذیرفت.