آتچایوئولی، خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکت‌ها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ آتچایویولی، خانواده را به آتچایوئولی، خانواده منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آتْچایوئولی، خانواده (Acciaiuoli family)<br/> خاندانی از بانکداران سرشناس ایتالیایی در قرن‌های ۱۴ و ۱۵م که در فلورانس مستقر بودند و شعبه‌های مهمی نیز در رم و ناپل داشتند. این خاندان از دهۀ ۱۴۳۰م از خاندان حاکم مدیچی<ref>Medici</ref> | آتْچایوئولی، خانواده (Acciaiuoli family)<br/> خاندانی از بانکداران سرشناس ایتالیایی در قرن‌های ۱۴ و ۱۵م که در [[فلورانس]] مستقر بودند و شعبه‌های مهمی نیز در [[رم، شهر|رم]] و ناپل داشتند. این خاندان از دهۀ ۱۴۳۰م از خاندان حاکم [[مدیچی، خاندان|مدیچی]]<ref>Medici</ref> در فلورانس، قویاً حمایت کرد و در ازای این حمایت به منصب‌های سیاسی و مذهبی رسید. این خاندان در قرن ۱۲م از [[برگامو، شهر|برگامو]]<ref>Bergamo</ref> به فلورانس مهاجرت کرد و تا دهۀ ۱۳۴۰م یکی از ثروتمندترین بانک‌های ایتالیا را به‌وجود آورد که با بانک‌های پروتسی<ref>Peruzzi</ref> و بارْدی<ref>Bardi</ref> رقابت داشت. در ۱۳۴۵م امتزاجی از نظام مالیاتی سنگین در فلورانس، خسارت‌های تجاری در رم به‌سبب تیرگی روابط فلورانس و دولت [[واتیکان]] و از ۱۳۴۱م، قصور [[ادوارد سوم (۱۳۱۰ـ۱۳۷۷م)|ادوارد سوم]]، پادشاه [[انگلستان]]، در بازپرداخت بدهی‌هایش به ورشکستگی این خاندان انجامید. با وجود این، خاندان آتچایوئولی به زودی توان خود را بازیافت و به تدریج سهم مهمی در سیاست پیدا کرد. در ۱۴۳۴م آنیولو<ref>Agnolo</ref> آتچایوئولی با کمک به خاندان مِدیچی برای غلبه بر خاندان حاکِم آلبیتسی<ref>Albizzi</ref> و کسب قدرت در فلورانس موقعیت خانواده را مستحکم ساخت. نیکولو<ref>Niccolo</ref> آتچایوئولی، بانکدار، و دوناتو آتچایوئولی<ref>Donato Acciaiuoli</ref>، دانش‌پژوه، از افراد مشهور این خاندان بودند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۱
آتْچایوئولی، خانواده (Acciaiuoli family)
خاندانی از بانکداران سرشناس ایتالیایی در قرن‌های ۱۴ و ۱۵م که در فلورانس مستقر بودند و شعبه‌های مهمی نیز در رم و ناپل داشتند. این خاندان از دهۀ ۱۴۳۰م از خاندان حاکم مدیچی[۱] در فلورانس، قویاً حمایت کرد و در ازای این حمایت به منصب‌های سیاسی و مذهبی رسید. این خاندان در قرن ۱۲م از برگامو[۲] به فلورانس مهاجرت کرد و تا دهۀ ۱۳۴۰م یکی از ثروتمندترین بانک‌های ایتالیا را به‌وجود آورد که با بانک‌های پروتسی[۳] و بارْدی[۴] رقابت داشت. در ۱۳۴۵م امتزاجی از نظام مالیاتی سنگین در فلورانس، خسارت‌های تجاری در رم به‌سبب تیرگی روابط فلورانس و دولت واتیکان و از ۱۳۴۱م، قصور ادوارد سوم، پادشاه انگلستان، در بازپرداخت بدهی‌هایش به ورشکستگی این خاندان انجامید. با وجود این، خاندان آتچایوئولی به زودی توان خود را بازیافت و به تدریج سهم مهمی در سیاست پیدا کرد. در ۱۴۳۴م آنیولو[۵] آتچایوئولی با کمک به خاندان مِدیچی برای غلبه بر خاندان حاکِم آلبیتسی[۶] و کسب قدرت در فلورانس موقعیت خانواده را مستحکم ساخت. نیکولو[۷] آتچایوئولی، بانکدار، و دوناتو آتچایوئولی[۸]، دانش‌پژوه، از افراد مشهور این خاندان بودند.