برونلسکی، فیلیپو (۱۳۷۷ـ۱۴۴۶م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۳۷۷م | ||
|تاریخ مرگ=۱۴۴۶م | |تاریخ مرگ=۱۴۴۶م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} برونلِّسکی، فیلیپو (۱۳۷۷ـ۱۴۴۶م)(Brunelleschi, Filippo)<br/> [[File:12230100-1.jpg|thumb|گنبد کلیسای جامع فلورانس]]معمار ایتالیایی. نخستین، و یکی از بزرگ‌ترین معماران رنسانس<ref>Renaissance </ref> و پیش‌گام استفادۀ علمی از [[ژرفانمایی]] ([[پرسپکتیو]])<ref>perspective </ref> بود. گنبد [[فلورانس، کلیسای جامع|کلیسای جامع فلورانس]]<ref>Florence Cathedral </ref> (تکمیل‌شده در ۱۴۳۶م) از ساخته‌های اوست؛ شاهکاری که تکمیل آن را بسیاری از معاصرانش غیرممکن می‌پنداشتند. برونلّسکی با استفاده از روابط سادۀ هندسی، و گویش کلاسیک<ref>classical </ref> تعدیل یافته، به بناهایش نوعی احساس آرامش و سکون بخشید، که بسیاری از معماران دورۀ رنسانس آغازین در‌پی دستیابی به آن بودند. از دیگر آثار اوست: اُسپداله دلی اینوچنتی<ref>Ospedale degli Innocenti </ref> (۱۴۱۹م) و نمازخانۀ پاتسی<ref>Pazzi Chapel | ||
</ref> (۱۴۲۹م)، هر دو در فلورانس.<br/> | </ref> (۱۴۲۹م)، هر دو در [[فلورانس]].<br/> | ||
---- | ---- | ||
[[Category:معماری]] [[Category:جهان پیش از قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:معماری]] [[Category:جهان پیش از قرن 20 - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۰۹
| فیلیپو برونلسکی Filippo Brunelleschi | |
|---|---|
| زادروز |
۱۳۷۷م |
| درگذشت | ۱۴۴۶م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار | اسپداله دلی اینوچنتی؛ نمازخانه پاتسی؛ گنبد کلیسای جامع فلورانس |
| گروه مقاله | معماری |
برونلِّسکی، فیلیپو (۱۳۷۷ـ۱۴۴۶م)(Brunelleschi, Filippo)
معمار ایتالیایی. نخستین، و یکی از بزرگ‌ترین معماران رنسانس[۱] و پیش‌گام استفادۀ علمی از ژرفانمایی (پرسپکتیو)[۲] بود. گنبد کلیسای جامع فلورانس[۳] (تکمیل‌شده در ۱۴۳۶م) از ساخته‌های اوست؛ شاهکاری که تکمیل آن را بسیاری از معاصرانش غیرممکن می‌پنداشتند. برونلّسکی با استفاده از روابط سادۀ هندسی، و گویش کلاسیک[۴] تعدیل یافته، به بناهایش نوعی احساس آرامش و سکون بخشید، که بسیاری از معماران دورۀ رنسانس آغازین در‌پی دستیابی به آن بودند. از دیگر آثار اوست: اُسپداله دلی اینوچنتی[۵] (۱۴۱۹م) و نمازخانۀ پاتسی[۶] (۱۴۲۹م)، هر دو در فلورانس.